Perceptual inferences about indeterminate arrangements of figures

مطالعات قبلی در استدلال گزاره ای فضایی نشان داد که بزرگسالان از یک استراتژی خاص برای ایجاد نمایندگی و نتیجه گیری از توصیف های نامشخص استفاده می کنند (آن ها با گزینه های مختلف). آنها ابتدا تمام گزینه ها را نشان نمی دهند، بلکه یک نمایه ذهنی یکپارچه ایجاد می کنند که حاوی نوعی از پانوشت های ذهنی است. تنها زمانی که این کار نیاز به دسترسی به گزینه ها دارد نمایندگی یکپارچه مجددا بازرسی می شود. درجه تعمیم این پیشنهاد به موقعیت های ادراکی دیگر در سه آزمایش با کودکان، نوجوانان و بزرگسالان، با استفاده از یک نتیجه استنتاج ادراکی با موقعیت های نمودار که اطلاعات مربوط به محل یکی از سه اشیاء احتمالی را ارائه می داد، ارزیابی شد. نتایج حاصل از این وظیفه ادراکی بسیار سریع از نوع بازنمایی ارائه شده از مطالعات استدلال فضایی گزاره پشتیبانی می کند. با این حال، کودکان و بزرگسالان در دقت متفاوت بودند، و نتایج به تدریج با سن تغییر می کنند: بی توجهی باعث می شود بزرگسالان نیاز به زمان اضافی برای درک و جایگزین کردن، در حالی که کودکان مرتکب اشتباهات می شوند. این نتایج می تواند به اطلاع ما برسد که چگونه مردم می توانند نتیجه گیری از اطلاعات نمودار و تفسیر های اشتباه را ایجاد کنند.