Does visual experience influence the spatial distribution of auditory attention?

افرادی که دچار ضعف هستند، دقیق تر و کندتر هستند تا صداها را از فضای محیطی محلی سازی کنند تا صدای فضای پیشانی. این تعصب خاص به نفع فضای شنوایی پیشانی به نظر می رسد در افراد مبتلا به کور، که به طور خاص بهتر از افراد چشمگیر در صداهای محلی از فضای محیطی است، کاهش می یابد. در حال حاضر مشخص نیست که این تعصب در فضای شنوایی یک پدیده عمومی است و یا فقط برای پردازش فضایی (یعنی محلی سازی صدا). در رویکرد ما، عملکرد شرکت کنندگان زود هنگام در معرض دید افراد را در یک فرایند تبعیض فرکانس با صداهای ناشی از مکان های پیشانی یا محیطی مقایسه کردیم. نتایج نشان داد که مشارکتکنندگان زود هنگام در معرض تشخیص سریعتر از افراد بینایی، صداهای محیطی و پیشانی هستند. علاوه بر این، افراد بینایی سریع تر در تشخیص صداهای فرونتال نسبت به دستگاه های محیطی سریعتر عمل می کنند، در حالی که شرکت کنندگان زود هنگام کور، برای صداهای پیشانی و محیطی، سرعت واضحی را نشان می دهند. ما نتیجه می گیریم که تعصب فضایی مشاهده شده در افراد بینایی منعکس کننده عدم توازن در توزیع فضایی منابع توجه شنوایی است که توسط تجربه بصری ایجاد شده است.