Body-ownership for actively operated non-corporeal objects

توهم لاستیکی دست و مجازی دست نشان می دهد که مردم می توانند مالکیت بدن را برای اشیا تحت شرایط مناسب درک کنند. رویکردهای پایین تر فرض می کنند که مالکیت درک شده از تطابق چندگانه (از جمله بین شیء دیده می شود و حرکات دست) احساس می شود، در حالی که رویکردهای بالا به پایین ادعا می کنند که قطعات جدید رشته ای تنها یکپارچه می شوند، ما نشان می دهیم که بزرگسالان سالم مالکیت بدن را برای یک بالن مجازی در حال تغییر در اندازه درک می کنند و یک مربع مجازی در اندازه یا رنگ تغییر می کند در هماهنگی با حرکت واقعی دست خود. این یافته با رویکردهای بالا به پایین متناقض نیست و به اثبات وجودی می انجامد که حوادث غیر فیزیکی می تواند به عنوان بخش های بدن درک شود، اگر تغییرات آنها به طور سیستماتیک با اعمال خود مرتبط باشد. همچنین به این معنی است که مطالعات قبلی با تکنیک های تحریک انفجاری ممکن است سبب بازتولید بدن شده و سبب تاکید بیش از حد بر شباهت بین شی مشاهده شده و دست راست باشد.