Temporal contiguity in incidentally encoded memories

فکر کردن در مورد یک رویداد اغلب باعث فراخوانی رویدادهای دیگر که در طول زمان در نزدیکی شما رخ داده است. این اثر همپیمانی موقتی به طور گسترده در لیست کارهای یادگیری لیست آزمایش شده است، اما منبع آن بحث شده است. آیا این به خاطر فرایندهای اتوماتیک وظیفه ای است که هر زمان که خاطرات جدید شکل می گیرد، عمل می کنند؟ یا این به خاطر استراتژی های کدگذاری خاص است که فقط در طول یادگیری عمدی انجام می شود؟ این تئوری ها را با ارائه بیش از 3500 موضوع با تست فراخوان آزاد به طور ناگهانی پس از انجام وظایف کدگذاری غیرمنتظره، تست می کنم. آزمایشات 1 و 2 نشان می دهد که وابستگی زمانی به طور قابل ملاحظه ای تحت رمزگذاری تصادفی کاهش می یابد. آزمایشات 3 و 4 نشان می دهد که اگر چه اثر کاهش می یابد، از بین نمی رود؛ اطلاعات موقتی به صورت تصادفی کد گذاری می شوند و برای هدایت جستجوی حافظه در هنگام فراخوانی آزاد و بازخورد سریال مورد استفاده قرار می گیرد. این نتایج نشان می دهد که همپوشانی مصنوعی از استراتژی نیست، بلکه کاهش چشمگیر اثر نیز مدل هایی را به چالش می کشد که پیوند قوی بین رمزگذاری حافظه موفق و همسویی را نشان می دهد.