Monitoring sources of event memories: A cross-linguistic investigation

هنگام رعایت خاطرات خاطرات خود، مردم تمایل دارند اشتباه خاطرات تولید شده از فرایندهای داخلی (مثلا تخیل، تجسم) را به ادراک اختصاص دهند. در اینجا خواهیم پرسید آیا صحبت کردن با یک زبان که الزاما منبع اطلاعات را رمزگذاری می کند ممکن است به جلوگیری از چنین خطاهایی کمک کند. ما سخنرانان انگلیسی را به سخنرانان ترکی، یک زبان که به صورت قانونی منبع اطلاعات (مستقیم / ادراک در مقابل غیر مستقیم / شنوا یا استنتاج) را برای رویدادهای گذشته کدگذاری می کند، مقایسه می کنیم. در آزمایش های ما، شرکت کنندگان گزارش کردند که حوادثی را دیده اند که تنها از شواهد بصری پس از وقایع به دست آمده است. به طور کلی، میزان خطا زمانی بالاتر بود که شواهد بصری ناشی از نتیجه گیری نسبتا نزدیک به شواهد مستقیم بصری بود. علاوه بر این، خطاها همچنان ادامه یافت حتی زمانی که شرکت کنندگان از آنها خواسته شد که منابع خاص خاطرات خود را گزارش دهند. به طور کلی، این الگوهای خطا در گروههای زبان مشابه معادل است، و این نشان می دهد که صحبت کردن با یک زبان که به صورت قانونی منبع اطلاعات را رمزگذاری می کند حساسیت به تمایز بین ادراک و استنباط در حافظه رویداد را افزایش نمی دهد.