Variability in children's eating response to portion size. A biobehavioral perspective

اندازه بخش مواد غذایی و نوشیدنی هایی که در وعده های غذایی ارائه می شود نشان داده شده است که به طور قابل توجهی بر مصرف غذای انسان تاثیر می گذارد. در حالیکه اثرات اندازه بخش در مطالعات بالینی نسبتا شدید هستند، یافته های مطالعات در کودکان عموما متغیرتر است و تأثیر قابل توجهی بر اندازه بخش قابل پیش بینی ندارد. رفتارهای خوردن هنوز در جوامعی شکل می گیرد و تفاوت های فردی در پاسخ کودکان به اندازه بخش بستگی به وابستگی ژنتیکی به ارتباط با محیط اطفال دارد. هدف این بررسی این است که شواهدی مبنی بر اینکه کنترلهای ذهنی اشتها و غذا، که شامل ژن هایی هستند که هورمون های کلیدی و نوروپروتئین های مرتبط با فرآیند سدیم و اشباع را شامل می شوند، می تواند بر میزان غذا تأثیر بگذارد. ما همچنین شواهدی ارائه می دهیم که پاسخ کودکان به اندازه بخش آموخته می شود و این به نوبه خود بوسیله تربیت، محیط زیست خانواده و خانه اولیه شکل می گیرد. این بررسی با یک مدل مفهومی که نشان می دهد که چگونه عوامل بیولوژیکی و محیطی ممکن است برای شکل دادن ویژگی های خوردن غذای کودک از جمله حساسیت رفتاری به بیش از حد زمانی که اندازه های بخش بزرگ در دسترس هستند، نتیجه گیری شود.