Impoverished encoding of speaker identity in spontaneous laughter

توانایی ما در درک هویت فرد از دیگر صداهای انسانی به عنوان شگفت انگیز توصیف شده است. با این حال، شواهد در حال ظهور محدودیت های این مهارت را نشان می دهد. در این مطالعه، یافته های اخیر و قابل توجهی که ادراک هویت از خنده خود به خود - یک سیگنال اجتماعی اغلب اتفاق می افتد و مهم در ارتباطات آوازی انسان - مورد بررسی قرار گرفته است، به طور قابل ملاحظه ای نسبت به ادراک هویت از خنده واکنشی (اعمال) خلل ایجاد شده است. ما یافته های یک آزمایش را گزارش می کنیم که در آن شنوندگان تصمیمات تبعیض سخنرانانه را از جفت نمونه های خنده واژگون و خودخواسته ای ساخته اند. طراحی آزمایشی با استفاده از طیف وسیعی از شرایط مختلف طراحی شده است تا از ایجاد حالت خنده در مقابل ویژگی های ادراکی در استخراج هویت بلندگو جلوگیری شود. ما دریافتیم که عامل اصلی رانندگی ضعیف دقت برای خنده خودبهخودی کیفیت عاطفی درک شده نیست، بلکه حالت تولید مجزا آن است که فلیوگنیکایی با دیگر اولاتوها همولوگ است. این نتایج نشان می دهد که اطلاعات وابسته به هویت در صداهای خود به خود (خنده) به طور موفقیت آمیزی رمزگذاری می شوند. بنابراین پیشنهاد می کنیم که ادعاهایی برای ظرفیت انسانی محدود برای پردازش اطلاعات مربوط به هویت از صداها ممکن است به تکامل کنترل صوتی واگرا و ظهور گفتار بیان شود.