Exploring the role of emotional reflexivity in research with children

این مقاله به بررسی اینکه چطور احساسات فرایند تحقیق را متمرکز می کنند. من با استفاده از یک قومنگاری همکاری با کودکان در یک مدرسه ابتدایی به کار می گیرم تا پرونده ای برای تجدید نظر عاطفی در تحقیق ارائه شود. به طور خاص، این موضوع را در متن مجموعه ای از کارگاه های پژوهشی تحقیقاتی که با شرکت کنندگان جوان آغاز کردم، بررسی می کنم. براساس مجموعه ای از عکس ها، من نشان می دهم که چگونه بازتابی از پاسخ های احساسی من به داده های ویدئویی گرفته شده توسط کودکان در طول این کارگاه ها، از طریق داده ها به حرکات من از طریق داده ها ارائه شده است، بنابراین به رسمیت شناختن لحظات زمانی که معانی سازی با خاطرات برجسته ای که من داشتم، زمینه و شیوه های پنهان من در حالی که تفسیر داده ها ساخته شده است. من پیشنهاد می کنم که به عنوان محققان ما می توانیم از یک رفلسیویسی احساسی استفاده کنیم تا از یک طرف، چگونه تاریخچه های شخصی ما بر تعاملات تحقیقاتی ما تاثیر می گذارند و از سوی دیگر، چگونه فضاها و مکان هایی که ما محققان را شکل می دهند، اندیشه های ما را شکل می دهند. من نشان خواهم داد که چگونه رفلسیویسی هیجانی فرصت هایی را برای محققان فراهم می کند تا در هنگام انجام کارهای میدانی در رابطه خود با خودشان ارتباط برقرار کنند و از این آگاهی استفاده کنند تا درک خود را از زندگی کودکان توسعه دهند.