Dematerialization, Decoupling, and Productivity Change

چشم انداز پایداری درازمدت بستگی به اینکه آیا و به چه میزان می توانیم خروجی اقتصادی را از کل انرژی و تولید مواد جدا کنیم. در حالی که تجزیه نسبی نسبی رخ داده است - استفاده از منابع کمتر از اقتصاد به سرعت رشد کرده است - جداسازی مطلق، سوال را مطرح نکرده است که آیا این امکان وجود دارد. این مقاله توضیح جدیدی را برای اینکه چرا تفکیک کردن به لحاظ تاریخی اتفاق نیفتاده است، ارائه می دهد، براساس تئوری جدیدی از تغییرات بهره وری ناشی از هزینه به اشتراک گذاشته شده و گسترش نظریه قیمت گذاری پس از کینزی به منابع طبیعی است. تغییر هزینه بهره بر مبنای بهره وری و رفتار قیمت گذاری، دو قسمت از یک پویایی را ایجاد می کند که ما از یک دیدگاه پس از کینزی می بینیم. در این پویایی، هزینه منابع به عنوان یک سهم از تولید ناخالص داخلی به سمت یک سطح پایدار حرکت می کند که در آن نرخ رشد بهره وری منابع به طور معمول کمتر از نرخ رشد تولید ناخالص داخلی است. این یک توضیح مبهم از شیوع نسبی بیش از تفکیک مطلق است. این مقاله سپس برخی از کاربرد های تصویری این نظریه را ارائه می دهد.