Correlating Localisation and Sustainability and Exploring the Causality of the Relationship

این مقاله به این نکته می پردازد که محلی سازی ممکن است یک استراتژی پایداری مهم برای کاهش اثرات زیان آور اجتماعی-اکولوژیکی جهانی شدن اقتصادی باشد. فرایندهای انتخاب شاخص های پایداری که با آن شاخص های محلی سازی را همبسته می کنند و نتایج مربوط به اثرات زیست محیطی را برای تبدیل شاخص خوشبختی ملی بوتان به شاخص پایداری که شامل اقدامات تاثیر گذاری زیست محیطی است، شرح داده است. سپس تجزیه و تحلیل همبستگی برای کشف اینکه آیا مکان های پایدار ترین نیز در سطح منطقه ای و ملی قرار دارند، مورد استفاده قرار می گیرد. یک نتیجه منطقی قوی منطقه ای برای بوتان نشان می دهد که به دلیل افزایش سطح محلی در مناطق، پایداری نیز وجود دارد. در سطح ملی سطح همبستگی محلی و پایداری با اهمیت نبود، اما با توجه به عدم توانایی اندازه گیری سطح ملی برای دستیابی به ابعاد مهم پایداری این نتیجه غیر قابل اعتماد است. به نظر می رسد که محلی سازی و پایداری به همان اندازه در همه جا با توجه به اصول جهانی با تنظیمات فرهنگی اندازه گیری می شود، اما نتیجه بوتان به پیشنهاداتی مبنی بر کاوش مکانیزاسیون برای برنامه ریزی پایداری، به عنوان جایگزین مهمی برای جریان های ناموفق استراتژی پایداری مبتنی بر جهانی سازی اقتصادی، افزوده می شود. مصاحبه هایی که برای کشف علیت نتیجه های همبستگی مثبت در بوتان صورت گرفته است، تأیید کرد که محلی سازی یک جنبه مهم برنامه ریزی پایداری در آن است.