A principal-agent model of bidding firms in multi-unit auctions

روابط اصلی بین هیئت نظارت و مدیریت شرکت ها در بازارهای چند اشیائی مانند مزایده های طیف گسترده ای است. مدیریت هدف این است که برنده شدن در مجوزهای با ارزش تر باشد، در حالی که هیئت مدیره می خواهد سود خود را به حداکثر برساند و محدودیت قرار گیرد. اگر کارآیی نیاز به شرکت های متعدد برای هماهنگی در برنده شدن مجموعه های کوچکتر از اشیاء داشته باشد، ما نشان می دهیم که مدیران این کار را انجام می دهند در حالی که عوامل نمی توانند و تقاضا را به مجموعه های بزرگ افزایش دهند. ما برای اولین بار نشان می دهیم که حتی اگر مدرک اطلاعات کاملی در مورد ارزیابی ها داشته باشد، او عموما نمیتواند انگیزه بگیرد، عامل را تنها با محدودیت های بودجه در مزایده بسته بندی مقدماتی با قیمت مقرون به صرفه مقایسه می کند. با اطلاعات پنهان، مدیر اصلی نیاز به تعیین انتقال احتمالی دارد، که می تواند با انگیزه های ارزشمندی عامل عامل غیر ممکن باشد. در مقابل، در مزایده بسته صعودی این ساده است. قاعده پرداخت دوم قیمت هزینۀ صعودی باعث می شود که مدیر بر مساله آژانس غلبه کند و مکانیسم دینامیکی بیشتر هماهنگی را تسهیل می کند.