Goal setting in the principal-agent model: Weak incentives for strong performance

ما یک چارچوب عامل اصلی را بررسی می کنیم که در آن مدیران می توانند اهداف دستمزد نامناسب را برای عوامل تعیین کنند. ما شواهدی پیدا می کنیم که وقتی امکان داده می شود اهداف دستمزد بی اهمیت را تعیین کنیم، مدیران قراردادهای مشوق را انتخاب می کنند که پرداخت آنها کمتر پاسخگوی عملکرد نمایندگان است. عملکرد نمایندگان در حضور هدف با وجود انگیزه های ضعیف بیشتر است. ما یک مدل عامل اصلی با ابزار وابسته به مرجع تولید می کنیم که نشان می دهد که چگونه قراردادهای کاری که ترکیبی از انگیزه های پولی ضعیف و اهداف بی معنی دستمزد می تواند بهینه باشد. استفاده فراگیر از انگیزه های غیر پولی در محل کار ممکن است به یافته های تجربی قبلی منجر شود که نشان می دهد شرکت ها به انگیزه های مالی غیرمنتظره پایبند هستند.