Resaleable debt and systemic risk

بسیاری از ادعاهای بدهی، مانند اوراق قرضه، قابل فروش مجدد هستند؛ دیگران، مانند رپوس، نیستند. پیش از بحران مالی سال 2008-2009، افزایش قرضه های عقب افتاده پنج برابر شد. چرا؟ آیا وابستگی بانک ها به بدهی غیر قابل فروش، بحران را افزایش می دهد؟ در این مقاله، ما یک مدل وام بانکی با اصلاحات اعتباری را توسعه می دهیم. ویژگی اصلی این مدل آن است که ادعای بدهی در بازپرداخت آن ناهمگون است. ما دریافتیم که کاهش اصلاحات در بازار اعتباری منجر به افزایش بدهی ها از طریق بدهی غیر قابل فروش می شود. چنین قرض گرفتن یک طرف تیره دارد: این باعث ایجاد زنجیره های اعتباری می شود؛ چرا که اگر یک بانک وام را از طریق بدهی های غیر مجاز عرضه کند و نیاز به نقدینگی داشته باشد، نمی تواند وام را به فروش برساند، بلکه باید از طریق یک قرارداد جدید قرض بگیرد. این زنجیره های اعتباری منبع ریسک سیستماتیک هستند، زیرا پیش فرض یک بانک نه تنها طلبکاران خود را، بلکه طلبکاران اعتباری خود را نیز آسیب می رساند. به طور کلی، مدل ما نشان می دهد که کاهش اصلاحات بازار اعتباری ممکن است بر سیستم مالی تاثیر بگذارد و حتی منجر به شکست نهادهای مالی شود.