Optimal pay regulation for too-big-to-fail banks

این مقاله مقررات بهینه اجرایی را برای بانک هایی که بیش از حد بزرگ به شکست هستند معرفی می کند. از لحاظ نظری، عواقب یک سری از طرح های پرداخت معمولا مورد استفاده قرار می گیریم، که آنها را بهینه سازی نسبی و پیامدهای نهایی اجتماعی می دهد. ما استدلال می کنیم که در یک دنیای سیاست بسیار بزرگ به شکست، طرح های پاداش های مرتبط با عدالت ساده، موجب افزایش ارزش سهام سهام به وسیله انگیزه مدیران برای انتخاب پروژه های بیش از حد خطرناک به هزینه مالیات دهندگان می شود. ما متوجه می شویم که پرداخت بدهی های اجرایی به طور ناچیز در بدهی ها موجب کاهش اعوجاج انتخاب پروژه نمی شود، زمانی که بازارهای بدهی مطلع می شوند. در مقابل، هر دو مقررات عقبگردی و پیوند پرداخت به نرخ بهره، می توانند اجرایی را به منظور انتخاب گزینه های ریسک اجتماعی مطلوب ترغیب نمایند، اما تنها با محدودیت های مناسب بر انحراف پرداخت در رابطه با ارزش بازار بانک همراه است. منحنی پرداخت می تواند توسط ابزار هایی مانند گزینه های منصفانه و سیاست ارتقا ایجاد شود. معیار سیاست این است که مگر اینکه تنظیم کننده ها بتوانند محدودیت های مربوط به انحراف پرداخت را اعمال کنند، سهامداران بانک می توانند کارایی این مقررات پرداخت را تضعیف کنند.