Subsidizing renewable energy under capital mobility

این مقاله یک منطق برای یارانه تولید انرژی (انرژی تجدیدپذیر) را فراهم می کند. در مدل چند کشوری که در آن انرژی با سرمایه متحرک در تولید سبز و کثیف تولید می شود، کشورهای غیرمتمرکزی انتخاب مالیات بر ارزش افزوده و یارانه های سبز انرژی را بررسی می کنند. بدون یارانه های سبز، مالیات بر تولید گازهای گلخانه ای بی ثباتانه کم می شود، چرا که هر کشوری بی توجهی محیط زیست به کشور های دیگر را نادیده می گیرد و از آنجا که مالیات های انتشار گاز به خارج از کشور منتقل می شود. هنگامی که یارانه سبز در دسترس است، کشورهای نرخ یارانه مثبت را انتخاب می کنند، زیرا این امر موجب تخفیف کلی سیستم مالیات یارانه می شود. در انجام این کار، هر کشور یک بخش بزرگتر از محیط زیست را درونی می کند. به عنوان یک نتیجه، سرمایه از کثیف به بخش های تمیز منتقل می شود و آلودگی جهانی را کاهش می دهد. از این رو، یارانه نه تنها برای کشور که آن را اعمال می کند، بلکه برای همه کشورها نیز مفید است.