دانلود مقالات ISI درباره انرژی تجدیدپذیر + ترجمه فارسی

انرژی تجدیدپذیر (به انگلیسی: Renewable energy)، که انرژی برگشت‌پذیر نیز نامیده می‌شود، به انواعی از انرژی می‌گویند که منبع تولید آن نوع انرژی، بر خلاف انرژی‌های تجدیدناپذیر (فسیلی)، قابلیت آن را دارد که توسط طبیعت در یک بازه زمانی کوتاه مجدداً به وجود آمده یا تجدید شود. یا بعبارت دیگر به انرژی گفته می شود که از منابعی طبیعی به دست آمده و در مدت زمان کم به طور طبیعی دوباره و پیوسته تولید می شود. " مفهوم تجدید پذیر بودن یک منبع این است که یک ماده با ارزش اقتصادی بتواند به میزانی که مورد مصرف قرار می گیرد و یا در زمانی کمتر از مصرف، مجددا جایگزین و تولید شود. جایگزین شدن میزان انرژی مصرف شده می بایست پیش از اینکه ذخیره مخزن کاهش یافته و به پایان پذیرد صورت گیرد. منابع تجدید پذیر دارای نرخ تولیدی بیشتر و یا برابر با مصرفشان هستند. اما باید خاطر نشان کرد که علاوه بر نرخ، میزان تولید آلایندگی نیز در تعریف و دسته بندی آن موثر است. در سال‌های اخیر با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام هستند این منابع مورد توجه قرار گرفته‌اند. در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۸٪ از انرژی مصرفی جهانی از راه انرژی‌های تجدید پذیر بدست آمد. سهم زیست‌توده به‌طور سنتی حدود ۱۳٪، که بیشتر جهت حرارت دهی و ۳٪ انرژی آبی بود. ۲/۴٪ باقی‌مانده شامل نیروگاهای آبی کوچک، زیست توده مدرن، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین‌گرمایی و سوختهای زیستی می‌باشد که به سرعت در حال گسترش هستند. منابع انرژی تجدید پذیر و فرصت‌های قابل توجه برای افزایش راندمان انرژی در مناطق جغرافیایی وسیعی وجود دارند که در مقایسه با آن، سایر منابع انرژی در تعداد محدودی از کشورها متمرکز شده‌اند. استقرار سریع انرژی‌های تجدید پذیر و افزایش راندمان انرژی و تنوع تکنولوژی منابع انرژی باعث امنیت انرژی قابل توجه و منافع اقتصادی می‌شود. بیشترین پروژه‌ها و محصولات انرژی‌های نو در مقیاس بزرگ موجود می‌باشند، ولی انرژی‌های نو را می‌توان در مقیاس‌های کوچک (نیروگاه کوچک خارج مدار یا نیروگاه کوچک مدار بسته) هم استفاده کرد. به این دلیل که منابع انرژی‌های تجدیدپذیر در تمام نقاط کرهٔ زمین در دسترس می‌باشند، در حواشی و در جاهای دور افتاده، نقش انرژی‌های نو به‌خوبی نمایان می‌شود، در حالی که منابع سوخت‌های فسیلی (نفت، گاز، و زغال‌سنگ) فقط در کشورهای خاصی یافت می‌شود. کنیا دارای بالاترین نرخ سالانه فروش سیستم‌های کوچک خورشیدی (۲۰–۱۰۰ وات) به میزان ۳۰۰۰۰ سیستم در سال می‌باشد. انرژی‌های تجدید‌پذیر در واقع دسته‌ای از منابع انرژی هستند که بیش‌تر از نظر اجتماعی و سیاسی تعریف شده‌اند. انرژی‌های تجدید پذیر به عنوان نوعی انرژی تعریف می‌شوند که از منابعی که در زمانی در مقیاس انسانی، به طور پیوسته تولید مجدد می‌گردند مانند نور خورشید، باد، باران، جزر و مد، امواج و زمین گرمایی، به وجود می‌آیند. انواع انرژی‌های تجدید پذیر عبارتند از: انرژی آبی (نیروی برق‌آبی) انرژی بادی انرژی خورشیدی انرژی زمین‌گرمایی انرژی زیست توده(زیست‌سوخت) انرژی امواج، انرژی جزر و مد و انرژی جریان اقیانوسی (انرژی دریایی) انرژی‌های تجدید پذیر شامل منابع متنوع و مختلفی بوده که از انرژی‌های طبیعی و قابل دسترس به وجود می‌آیند با توجه به اینکه این انرژی‌ها صورتی آرمانی ندارند اما استفاده از آن‌ها موجب کاهش مصرف فرآورده‌های نفتی و اشتغال زایی شده و میزان آلایندگی محیط زیست را نیز کاهش می‌دهد. چشم‌انداز استفاده از این انرژی در کشور ما نیز همانند سایر کشورهای توسعه یافته از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده به گونه ای که دولت در برنامه پنجم توسعه برنامه‌ریزی لازم را صورت داده لذا با توجه به سیاست‌های جهانی توسعه این انرژی‌ها در کشور ما بمنظور حل مشکلات و ایجاد اشتغال اجتناب ناپذیر خواهد بود. انرژی‌های تجدید پذیر در چهار حوزه مجزا جایگزین سوخت‌های معمولی می‌شوند: تولید برق (electricity generation) گرمایش آب/ فضا سوخت‌های حمل و نقل سرویس‌های خارج از شبکه (off-grid)