دانلود مقالات ISI درباره پروسکایت + ترجمه فارسی

پروسکایت (Perovskite) با فرمول شیمیایی CaTiO3 از مجموعه کانی هاست و رادیواکتیویته کامل است که با افزایش ادخال‌ها کاهش می‌یابد. اولین نمونه از پروسکایت‌ها در سال ۱۸۳۱ معرفی گردید و به افتخار زمین شناس روسی کنت ‌لو‌آلکسویچ ‌پروسکی (Count Lev Alekseevich Von Perovski)، که آن را در کوههای اورال روسیه کشف کرد پروسکایت نامیده شد. ساختار پروسکایت (Perovskite) یکی از ساختارهای سه‌تایی مواد با فرمول عمومی ABO۳ است. این ساختار از هشت‌وجهی‌های BO۶ تشکیل شده‌است که کاتیون‌های بزرگ A در حفرات هشت‌وجهی قرار دارند. هنگامی که ساختار اصلی ترکیبات پروسکایت‎ در سال ۱۹۵۷ کشف و ارائه گردید، هیچ‌‌کس نمی‎توانست پیش‌بینی کند که پروسکایت‎ها بتوانند دارای چنین محدوده‌ی وسیعی از خواص مغناطیسی، الکتریکی، نوری و کاتالیستی باشند. تنوع گسترده‌ی پروسکایت‌ها به دلیل پایدار بودن ۹۰ درصد از عناصر فلزی جدول تناوبی در قالب ساختمان اکسیدی پروسکایت می‌باشد که از این حیث در بین سایر اکسید‌های فلزی مخلوط منحصر به فردی می‌باشند. پروسکایت‌ها در واقع گروهی از ترکیبات هم شکل با فرمول ساختاری ABO3 هستند که دارای ساختمان مکعبی شکل می‌باشند. در این ترکیبات A –کاتیون بزرگ‌تر- به صورت دوازده تایی و B –کاتیون کوچک‌تر- به صورت شش تایی در کئوردیناسیون با آنیون‌های اکسیژن قرار دارند. هر یک از اتم‌های اکسیژن به وسیله‌ی دو کاتیون در موقعیت B و چهار کاتیون در موقعیت A احاطه شده‌اند. از بین موادی که در ساخت سلول های خورشیدی به کار می رود، پروسکایت امید بزرگی برای استفاده ی بهینه از انرژی خورشید و تبدیل آن به الکتریسیته است. این ماده از چند جهت برای این کار بسیار مناسب است؛ پروسکایت در مقایسه با تمام متریال هایی که تا امروز برای این کار در نظر گرفته شده، خیلی سریع تر انرژی خورشید را به الکتریسیته تبدیل می کند، ارزان است، ساخت آن ها آسان است و می تواند در قالب های رولی تولید شود. به علاوه می توان لایه های پروسکایت را روی سلول های خورشیدی سیلیکونی (که در حال حاضر رایج تر هستند) قرار داد تا میزان بیش تری از انرژی به الکتریسیته تبدیل شود. البته پروسکایت ماده ی بسیار ظریف و شکننده ای است و در اندک زمانی با رطوبت، هوا، گرما یا تابش شدید خورشید متلاشی می شود. دانشمندان طی چند ماه گذشته به دنبال پیدا کردن راهی برای تقویت این ماده بوده اند. آن ها دریافته اند که با افزودن سزیم (Cesium) به پروسکایت می توان مقاومت و استحکام آن را تا حد زیادی افزایش داد. پروسکایت غنی شده با سزیم می تواند در حد سلول های سیلیکونی بازدهی داشته باشد و به زودی هم از نظر قیمت با سلول های گالیوم آرسنید (gallium arsenide) رقابت خواهد کرد.