دانلود مقالات ISI درباره استریفیکاسیون + ترجمه فارسی

استریفیکاسیون(به انگلیسی: Esterification) استری شدن یا استریفیکاسیون یک نام عمومی برای واکنشی است که دو ماده (عمدتا یک الکل و یک اسید) یک مولکول استر (شیمی) را ایجاد می‌نمایند. استرها در شیمی آلی و مواد زیستی معمول بوده و اغلب بوی خاص و میوه مانند یا گل مانندی دارند. این موضوع مبین کاربرد آنها در صنعت غذا و خوشبو کننده‌ها است. پیوندهای استری در بسیاری از پلیمرها یافت می‌شود. استرها را می‌توان با روش های بسیاری از جمله استری کردن کربوکسیلیک اسیدها، آلکیل دار کردن نمک ‌های کربوکسیلاتی، ترانس استری کردن، کربونیل‌دار کردن، افزایش اسید کربوکسیلیک به آلکن‌ها و بسیاری روش‌ های دیگر تهیه می‌شود. فرایند استریفیکاسیون با جا به جایی بنیان های اسید چرب در ملکول تری گلیسیریدها، باعث بهبود خواص فیزیک و شیمیایی چربی ها می گردد. اندازه گیری مقدار چربی جامد و نقطه ذوب نشان داد که، فرایند استریفیکاسیون با 0. 5 درصد متیلات یا اتیلات سدیم در حرارت 90 درجه سانتی گراد در مدت 30 دقیقه کامل می گردد. هم چنین، روغن های استری شده با استفاده از متیلات و اتیلات سدیم، دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مشابه هستند. آزمایش های تعیین عدد یدی و عدد صابونی نشان داد که، فرایند تغییر استری در درجه غیراشباعی و وزن مولکولی مخلوط روغن های استری شده تغییری ایجاد ننموده است. تعیین عدد پراکسید نیز مشخص نمود که تحت شرایط مذکور پراکسید تشکیل نمی شود. این مخلوط دارای 1. 1 درصد ایزومر ترانس بود که از روغن پیه گاو مصرفی در فرمول ناشی می گردد. استر، به معنی اتر اسید است که گاهی به جای آن واژه اتوسل به معنی نمک فرار را بکار می‌برند. استرها غالبا فرار و معطرند وبوی خوشایند بسیاری از گل ها و میوه‌ها، بعلت وجود استر در آنهاست. مثلا استات ایزوپنتیل، بوی موز و والرات ایزوپنتیل، بوی سیب دارد. اولین و قدیمی‌ترین روش سنتز استرها، واکنش اسیدهای آلی با الکل ‌ها در حضور اسید معدنی (معمولا اسید سولفوریک) به عنوان کاتالیزور می‌باشد. با این روش، می ‌توان خیلی از استرها را به طور مستقیم سنتز نمود که این روش را "واکنش فیشر" Fisher می‌نامند. روش های دیگری نیز برای تولید استر وجود دارد. برای نمونه، الکل ها و آلکان ها با کلرواسیدها واکنش می‌دهند و استر مربوطه را تولید می نمایند و یا نمک های دی آزونیوم، اسیدهای کربوکسیلی را به استرهای مربوطه تبدیل می کنند. ولی واکنش فیشر عمومی‌ترین روش تولید استر می‌باشد. واکنش استری شدن را در حالت کلی می‌توان بصورت زیر نشان داد: R-CO-OH + Ŕ-OH <-----> H2O + R-CO-OŔ در نگاه نخست، این واکنش شبیه واکنش اسید و باز است. ولی در واقع، این دو واکنش بسیار متفاوتند. در واکنش های اسید و باز، واکنش یک طرفه و بسیار سریع است. در حالی که تشکیل استر، واکنشی کند و برگشت پذیر می‌باشد و به همین دلیل، از کاتالیزور اسید سولفوریک غلیظ در تهیه استر استفاده می‌شود. چون سرعت واکنش استری شدن بدون استفاده از کاتالیزور بقدری کم است که حتی در دمای بالا، برقراری حالت تعادل ممکن است هفته‌ها طول بکشد. همچنین باید توجه داشت که در واکنش استری شدن، H از مولکول الکل و OH از مولکول اسید در تشکیل آب شرکت می‌کنند. این موضوع، با دو روش تحقیقاتی به اثبات رسیده است: عوامل موثر بر واکنشی تعادلی استری شدن اثر دما: افزایش دما، سیستم های در حال تعادل را در جهت واکنش گرماگیر و کاهش دما، آن را در جهت واکنش گرمازا جابجا می‌کند(طبق اصل لوشاتلیه). از آنجایی که واکنش استری شدن، با تغییر دمای محسوسی همراه نیست. از این رو افزایش یا کاهش دما در جا به جایی تعادل استری شدن تاثیر قابل توجهی ندارد. ولی با توجه به اینکه افزایش دما، سرعت واکنش را در هر دو جهت زیاد می‌کند، از این رو، زمان رسیدن به حالت تعادل را کاهش می‌دهد و به بیان دیگر، سیستم را زودتر به حالت تعادل می‌رساند. اثر غلظت: با توجه به اصل لوشاتلیه، چون افزایش غلظت هر یک از مواد موجود، در حالت تعادل، موجب جابجا شدن تعادل در جهت مصرف شدن آن ماده می‌شود، از این رو افزایش غلظت اسید یا الکل یا هر دوی آنها در حالت تعادل، واکنش را در جهت تشکیل استر جابجا می‌کند. در مقابل، افزایش آب، تعادل را در جهت مصرف شدن استر پیش می‌برد. با استفاده از رابطه ثابت تعادل K، می‌توان مقدار هر یک از مواد را در حالت تعادل محاسبه کرد. اثر کاتالیزور: همان طور که گفته شد، واکنش استری شدن بسیار کند است. با افزایش دما یا افزودن مقدار کمی اسید معدنی (معمولا اسید سولفوریک) که تولید +H زیادی می‌نماید، سرعت استری شدن را می‌توان افزایش داد. از آنجایی که کاتالیزور، سرعت واکنش های مستقیم و معکوس را به یک اندازه تغییر می‌دهد، وجود +H در جابجا کردن تعادل تاثیری ندارد، اما زمان رسیدن به تعادل را کوتاه تر می‌کند.