Efficient groundwater allocation and binding hydrologic externalities

تخصیص مجدد آب با توجه به بالاترین مقدار حاشیه ای می تواند منافع اقتصادی را به دست آورد. با این حال، مجددا استفاده از آب اغلب موجب اثرات شخص ثالث یا اثرات خارجی می شود که انتقال را ممنوع می کند. ما یک مدل هیدروژنی-پویای فضایی را برای ارزیابی دستاوردهای مجدد آب در سراسر آبیاری ها، با توجه به اثرات خارجی که ممکن است از انتقال منابع آب تولید کنیم، ایجاد کنیم. استفاده از آب در فضا و زمان بهینه شده است، به طوری که بازگشت جریان در بخش های مختلف حوزه آبریز نسبت به جریان های حاصل از مصرف آب فعلی کاهش نمی یابد. در سراسر مجموعه ای از سناریوهای کمبود آب در دشت شرقی مارماهی آیداهو، انتقال مجدد آب به خارج از منافع شخص ثالث سبب افزایش 8/16 درصد سود کل سالانه حاصل شده توسط آبیاریگرها نسبت به تخصیص مبتنی بر تخصیص بودجه پیشین می شود. عدم رعایت محدودیت هایی که در مورد مجدد مجدد وجود دارد که به علت اثرات خارجی به وجود می آید، منافع حاصل از انتقال مجدد را با 7 درصد افزایش می دهد.