Renewable energy policies in promoting financing and investment among the East Asia Summit countries: Quantitative assessment and policy implications

بسیاری از کشورها سیاست های مختلفی را برای توسعه انرژی های تجدید پذیر اعمال کرده اند از جمله تنظیم موافقت نامه های خرید انرژی و قوانین انرژی تجدید پذیر برای ایجاد انگیزه و تحمیل مالیات بر کربن. با این حال، ارزیابی اثربخشی چنین سیاستهایی تقسیم شده است، که نیازمند یک تحلیل جامع است. این مقاله با هدف ارزیابی اینکه آیا سیاست های مربوط به سرمایه گذاری در زمینه انرژی تجدید پذیر به اهداف مورد نظر دست یافته اند، ارزیابی شده است. این پنج معیار به طور کلی تعریف شده - بازار، عدم اطمینان، سودآوری، تکنولوژی و منابع مالی - برای ایجاد یک شاخص برای ارزیابی به طور واضح استفاده می شود، در صورتی که چنین سیاست هایی به ایجاد یک بازار برای انرژی های تجدید پذیر کمک کرده باشد، سود بالقوه را به حداکثر برساند، خطرات مربوط به سرمایه گذاری را کاهش دهد، و اتخاذ فن آوری های جدید و بهبود دسترسی به منابع مالی. هر معیار توسط سه شاخص منعکس می شود. ارزش هر شاخص به مقادیر مرجع برای تجزیه و تحلیل تبدیل می شود. این شاخص نه تنها همه سیاست های سرمایه گذاری مجدد انرژی تجدید پذیر در کشورهای صبحگاهی آسیا را به صورت جامع اسکن می کند، بلکه همچنین اقدامات سیستماتیک و کمی را برای مقایسه اثربخشی سیاست ها در این کشورها با توجه به ایجاد بازار، درجه عدم اطمینان، پتانسیل سودآوری، توسعه و پذیرش تکنولوژی و دسترسی به منابع مالی.