The location of creative industries in a developing country: The case of Indonesia

این مطالعه به بررسی وقایع و الگوهای فضایی صنایع خلاق در زمینه کشور در حال توسعه، به ویژه اندونزی می پردازد. یافته های ما نشان می دهد که در زمینه اندونزی، تمایز بین صنایع خلاق نوآورانه و صنایع فرهنگی سنتی بسیار مهم است. طبقه اول نشان دهنده کسانی است که از دانش جدید و مالکیت معنوی بهره برداری می کنند. صنایع دوم تمایل دارند که ارزش های میراثی را به عنوان نقاط فروش حفظ کنند و در اندونزی آنها از لحاظ اقتصادی از صنایع خلاق مهم تر هستند و بنابراین باید توجه داشته باشند. الگوهای فضایی دو صنایع نیز متفاوتند. صنایع خلاق به احتمال زیاد در مناطق بزرگ شهری متمرکز خواهند شد، در حالیکه نوآوری و تعامل با ایده ها می تواند با حمایت از تلفیق استعدادها و ارتباطات میان تولیدکنندگان طاقچه صورت گیرد. مورد اندونزیایی استثنا نیست. در عین حال، صنایع فرهنگی سنتی بسیار کمتر وابسته به سرمایه انسانی و اقتصاد شهری هستند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که استراتژی های سیاست گذاری شده با هدف ایجاد صنایع خلاق در مناطق منطقهای پیشرفته قابل اجرا هستند، زیرا آنها دارای سرمایه انسانی و تنوع اقتصادی هستند. در مقایسه، مناطق متخصص در صنایع فرهنگی سنتی می توانند یک استراتژی متفاوت برای بهینه سازی تاثیر این صنایع داشته باشند. در حال حاضر سیاست صنعت خلاق این تمایز را ایجاد نمی کند.