City dweller aspirations for cities of the future: How do environmental and personal wellbeing feature?

این مقاله به دنبال آرزوهای شهروندان شهرها برای شهرهای آینده در زمینه تعهدات جهانی برای کاهش انتشار کربن تا سال 2050 است. شهرهای اکثریت قریب به اتفاق این انتشارات را تأمین می کنند و بزرگترین جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. چالش خاص ایجاد یک کاهش کربن آینده در کشورهای دموکراتیک این است که اقدامات پیشنهادی باید برای رای دهندگان قابل قبول باشد. چنین پذیرش ایجاب می کند که اگر کربن زندگی زندگی را نیز کاهش دهد، احساس می شود که به حداکثر رساندن سلامت باشد. بنابراین هدف مقاله این است که کشف کنیم که کدام شهرها تمایل دارند که در آن زندگی کنند، تا اطمینان حاصل کنید که آیا این آرمان ها با چگونگی کاهش زندگی و همچنین رفاه شخصی کاهش می یابد یا موجب تضعیف آن می شود. با استفاده از یک تکنیک انجمنی نوین، آرمانهای شهری در میان هفت موضوع، شامل جنبه های فیزیکی و اجتماعی، خوشه بندی می شوند. به لحاظ فیزیکی، مردم از یک محدوده خدمات و امکانات، فضاهای سبز و آبی، حمل و نقل موثر، زیبایی و طراحی خوب استفاده می کنند. به طور اجتماعی، مردم به یک حس جامعه و یک محیط امن نیاز دارند. اکتشاف این تم ها نشان می دهد که تنها اقلیتی از آرزوهای شرکت کنندگان برای شهرها مربوط به کاهش کربن یا رفاه زیست محیطی است. همدردی بیشتر در مورد تاکید و آرزوی خاصی است که آرزوهای شخصی را به همراه دارد. علاوه بر این، آرمانهای شهروندان شهر با شواهدی در مورد عوامل به وجود آوردن منافع شخصی، اما به مراتب کمتر، با آنهایی که روش های زندگی کم کربن را تولید می کنند، هماهنگ می شوند. به منظور شکل دادن به یک آینده پایین کربن که ساکنین شهر قبول می کنند، همگام سازی بالقوه بین سلامتی محیطی و شخصی، باید بر اساس آن سرمایه گذاری شود: در درجه اول، نادیده گرفتن آلودگی و لذت بردن از فضای سبز جمعی.