Enclaves, borders, and everyday movements: Palestinian marginal mobility in East Jerusalem

اورشلیم ممکن است به عنوان یک برتری برتر در نظر گرفته شود: شهرک های اسرائیلی در شرق شرقی فلسطین از خدمات بالاتری برخوردار هستند و از طریق زیرساخت هایی متصل می شوند که از محله های فلسطینی محاصره می شوند. در عین حال، محله های فلسطینی از زمان ساختن مانع جدایی از شهر خارج شده اند. با این حال، توجه به جنبش های کووتیایی فراتر از دیدگاه بالا به پایین از تقسیم بندی اقلیمی مبتنی بر قومی، شیوه هایی است که از طریق آن مرزهای انقالب را تحت الشعاع قرار می دهد و تقویت می شود. فلسطینی ها از طریق فضاهای صرفا یهودی حرکت می کنند و از لحاظ استراتژیک از امکانات رفاهی خود استفاده می کنند، در حالیکه استفاده از استقلال فضایی مناطق حاشیه نشین فلسطین را می دهد. همانطور که مرزها در زمان تنش سیاسی از بالا و پایین تقویت می شوند، آنها همچنین تلاش می کنند تا نفوذ اسرائیل را به انفجارهای خود متوقف کنند. با نشان دادن این که چگونه شیوه های کوتیدین ساکنان حاشیه نشین به طور مداوم تضعیف و مجددا مرزهای درون شهری را تضعیف می کنند، دیدگاه مبتنی بر تحرک، انگیزه های ارزشمندی برای درک اورشلیم به عنوان یک شهر انطباق می دهد.