کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7423891 1482738 2017 20 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Contesting anticipatory regimes in education: exploring alternative educational orientations to the future
ترجمه فارسی عنوان
رعایت رژیم های پیشگیرانه در آموزش و پرورش: کشف جهت گیریهای آموزشی جایگزین برای آینده
کلمات کلیدی
آگاهی پیش بینی، رژیم های پیش بینی شده، آینده تحصیلی، نافرمانی معرفتی، امید و ناامیدی، نئولیبرالیسم،
ترجمه چکیده
جوامع پیشرفته سرمایه داری با سه شکل قدرت و ناتوانی مشخص می شوند: یک هژمونی از یک فرهنگ تک رقمی؛ "لغو" فرم های دموکراتیک از آژانس سیاسی و موضوعات؛ و "ساخت سیاسی ناامیدی" در چالش کشیدن این سلب حق مالکیت ساختاری و اجماع ایدئولوژیک. در این چارچوب، چگونه یادگیری می تواند بقایای جمعی را در حال حاضر به وجود آورد و فرصت های بیشتری برای آینده ی آینده جایگزین غیرقابل تصور ایجاد کند؟ این مقاله با بررسی سه مدل آینده ی آموزشی در زمینه های نئولیبرالی مختلف، این سوال را مورد بررسی قرار می دهد. اولا، سیاست و عمل آموزش و پرورش دولتی در موسسات انگلیس و بویژه بریتانیا، رژیمهای پیشین و انضباطی را پیش بینی می کند. دومین که در گفتمان و در فضاهای تجربی در این چارچوب هژمونیک جریان دارد، از یک رابطه عاطفی، انتقادی و خلاقانه با آینده دفاع می کند. سومین، که در حاشیه ها و بیرونی نسبی نظام جهانی سرمایه داری رشد می کند، یک حالت غیر اخلاقی و اخلاقی ایدئولوژیک از آگاهی پیش بینی کننده را پیش می کشد که "رهایی از محدودیت های گفتمان موجود" مدرنیته استعماری را طرح می کند. ما تلاشی برای مقایسه این زمینه ها و مدل های مختلف در این مقاله نداریم، اما برای خواندن هر یک از این تفاوت ها، برای نشان دادن این که روش پیش بینی در آموزش و پرورش تاثیر ساخت و ساز ناامیدی و امید را با شکل دادن آنچه که در مورد طبیعت امکان سیاسی و رابطه بین یادگیری و آینده. ما استدلال می کنیم که تعلیم و تربیت هایی که حالت های بحرانی پیش بینی را در نظر می گیرند جایگزین رژیم های معاصر پیش بینی در آموزش در بریتانیا امروز هستند.
موضوعات مرتبط
علوم انسانی و اجتماعی مدیریت، کسب و کار و حسابداری کسب و کار و مدیریت بین المللی
پیش نمایش مقاله
رعایت رژیم های پیشگیرانه در آموزش و پرورش: کشف جهت گیریهای آموزشی جایگزین برای آینده
چکیده انگلیسی
Advanced capitalist societies are characterized by three forms of power and powerlessness: a hegemony of political monoculture; the 'undoing' of democratic forms of political agency and subjects; and the 'political construction of hopelessness' in challenging these structural foreclosures and ideological consensus. In this context, how can learning enable collective survival in the present and enlarge possibilities for yet-unimaginable alternative futures to emerge? This paper explores this question by juxtaposing three models of educational futurity in different neoliberal contexts. The first, dominating state education policy and practice in Anglospheric and specifically British institutions, promotes performative and disciplinary regimes of anticipation. The second, circulating in discourse and in experimental spaces within this hegemonic context, advocates an emergentist, critical and creative relationship to the future. The third, which thrives in the margins and relative exteriorities of the capitalist world system, promotes an ecological, epistemically disobedient and utopian mode of anticipatory consciousness which 'projects emancipation beyond the constraints of the existing discourse' of colonial modernity. We do not attempt to compare these different contexts and models in this paper, but to read each for its difference to illustrate that modes of anticipation in education influence the construction of hopelessness and hope by shaping what is learned about the nature of political possibility and the relationship between learning and the future. We argue that pedagogies which embrace critical modes of anticipation offer alternatives to contemporary regimes of anticipation in education in Britain today.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Futures - Volume 94, November 2017, Pages 6-14
نویسندگان
, ,