The social foundations of airport security

امنیت حمل و نقل هوایی به این بستگی دارد که خطرات را می توان از طریق تطابق قوانین کاهش داد. برای اطمینان از این، طراحی عملیاتی و فرآیند تدارکات، فرودگاه ها را به سازمان های تولید انبوه تبدیل می کند که در آن رفتارهای انسان - از کارکنان و مسافران - در چارچوب منطقی و منطقی تعریف می شوند. با این حال، شواهد تجربی اخیر، برخی از مسائل مهم را به عنوان اساس این فرضیه ها مطرح می کند. با استفاده از تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از 8 فرودگاه در سراسر اروپا توسط مردم نگاری، پرسشنامه های تحقیق در زمینه، مصاحبه ها و مطالعه پانل گروهی، روشن است که خم شدن و شکستن قوانین نسبتا شایع است؛ بیشتر تهدیدات به عنوان هشدارهای کاذب ارزیابی می شوند؛ تصمیمات امنیتی عمدتا تصمیمات گروهی است؛ همکاران و دوستان بر حاکمیت قانون عمل می کنند و مسافران در تصمیم گیری های امنیتی شرکت می کنند. این رفتارها قطعا به مدل کلاسیک طراحی و عملیات فرودگاه بستگی ندارد. بنابراین ما بر اساس داده های تولید شده از این روش ها استدلال می کنیم که مدل امنیت حمل و نقل کلاسیک باید گسترش یابد تا واقعیت رفتار انسان هر دو مسافر و کارکنان در روند امنیتی را در نظر بگیرد. این رویکرد بر محتوای اجتماعی که در آن تصمیمات امنیتی اتخاذ می شود، تأکید می شود، یعنی اینکه فرودگاه ها، به عنوان سازمان های پیچیده اجتماعی، از ساختارهای رسمی و غیر رسمی شبکه اجتماعی تشکیل شده اند. رفتارهای سازمانی در این زمینه های اجتماعی موجب می شود تا تصمیمات امنیتی اتخاذ شود و درجه آنها مطابق با قانون باشد. بنابراین، ما مدل امنیتی پایه را گسترش می دهیم اما با بازتاب واقعیت رفتار انسان در یک زمینه سازمانی فرودگاه، ارزش افزوده را به آن اضافه می کنیم.