دانلود مقالات ISI درباره امنیت + ترجمه فارسی

امنیت (به انگلیسی: Security) حالت فراغت نسبی از تهدید یا حمله یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله را گویند. امنیت از ضروری‌ترین نیازهای یک جامعه است. امنیت در گفتمان سلبی بر نبود خطر و تهدیدات استوار است؛ ولی امنیت در گفتمان ایجابی به تأمین و تضمین آسایش و آسودگی نظر دارد. کلمه امنیت ریشه در واژه «امن» از زبان عربی دارد و به معنی در امان و آسایش بودن، مصونیت از خطر و ترس و آرامش خاطر می باشد. واژه امن یعنی بی گزند و بی آسیب و دارای آرامش. امنیت هم یعنی بی گزندی و بی آسیبی یا حالتی که در آن گزند و خطر و آسیب راه ندارد و آرامش در آن برقرار است. واژه امنیت، ابتدا در ادبیات سیاسی آمریکا شدیدا متداول شد. بعد از تغییرات مهمی که پس از جنگ جهانی دوم در سیاست بین الملل پدید آمد، باعث شد تا این مفهوم نیز هر چه بیشتر کارآیی پیدا کند. مبنا و اساس جستجوی امنیت را می توان در انگیزه هاو کششهای انسانها دنبال کرد به این معنی که جستجوی امنیت از مهمترین کششها و انگیزه های انسانی است که با جوهر هستی انسان پیوند نا گسستنی دارد. حفظ ذات و صیانت نفس از اساسی ترین میلهای انسان است که به روایت تاریخ حتی انسانها اولیه وقتی به آشیای برمی خوردند که برای آنها نا اشنا بودند از ترس اینکه مبادا به آنها اسیب برسانند به مغاره ها پنا می بردند و خود را پنهان می کردند. که این در حقیقت خود نشان دهنده آن است که نیاز به امنیت مانند اکثریت نیازهای انسانها یک امری کاملا طبیعی بوده انسانها را وا می دارد که در تامین آن چه در سطح فردی و یا جمعی از خود تحرکاتی نشان دهد. وبعدا انسانها در پی برآوردن نیازهای زیستی ازیکدیگر وارد مناسبات گوناگون می شوند و تشکیل جامعه می دهند، اساس تشکیل جامعه نیز مسائل امنیتی بوده که دراین خصوص می توان به نظریه قرارداد اجتماعی فلاسفه قرن هجدهم از هابز گرفته تا روسو اشاره کرد که به عقیده آنها نیاز به تضمین جمعی امنیت افراد اولین مرحله قانونی برای شکل گیری یک دولت است. امنیت را بسته به زمینه کاربرد می‌توان به چند گروه تقسیم نمود: -امنیت فردی: حالتی است که در آن فرد فارغ از ترس آسیب رسیدن به جان یا مال یا آبروی خود یا از دست دادن آنها زندگی کند. -امنیت خانواده: هنگامی که خانواده و اعضای آن برای ایجاد رفاه و آسایش و امنیت شان از هر گونه مشکل و خطر بیندیشند و به حل هر چه سریع تر آن بپردازند-. امنیت اجتماعی: حالت فراغت همگانی از تهدیدی است که کردار غیرقانونی دولت یا دستگاه یای فردی یا گروهی در تمامی یا بخشی از جامعه پدید آورد _ امنیت ملی: حالتی است که ملتی فارغ از تهدید از دست دادن تمام یا بخشی از جمعیت، دارایی، یا خاک خود به سر برد. _ امنیت بین‌المللی: حالتی است که در آن قدرت‌ها در حالت تعادل و بدون دست‌بازی به قلمرو یکدیگر به سر برند و وضع موجود در خطر نیفتد. هرگاه یکی از قدرت‌ها از محدوده خود پافراتر گذارد، از لحاظ قدرت مخالف، امنیت بین‌المللی در خطر افتاده‌است. امنیت سایبری: با ظهور فضای (دنیای) سایبری، کاربران یا همان شهروندان سایبری نیاز به احساس امنیت در فضای سایبری برای انجام امور خود دارند که این امنیت ابتدا با افزایش سطح آگاهی و دانش خود کاربران و سپس با کمک شرکت های امنیتی و مراجع قانونی و پلیس های سایبری فراهم می شود. _ امنیت منطقه ای هنگامی که یک کشور اطراف کشور دیگری را مورد حمله و تهاجم قرار می دهد در این صورت امنیت منطقه ای آن کشور به هم خورده است. برای تحقق امنیت، وجود عوامل زیر لازم است: 1. اجرا و تعمیم عدالت و قانون به طور یکسان و نفی هرگونه تبعیض در جامعه. 2. مبارزه با عوامل تجاوز و زمینه های تعرض احتمالی و نیروهای فشار و وحشت و مهار کردن عواملی که زمینه تعرض دارند و پیشگیری های لازم برای خشکانیدن ریشه های تعدی و تعرض. 3. آشنایی عامه مردم با حقوق افراد و آگاهی لازم در جهت احترام به حقوق دیگران. 4. ضمانت اجرای نیرومند معنوی (ایمان و اخلاق) 5. ضمانت اجرای قانونی برای کیفر دادن متجاوزین به حقوق مردم.