دانلود مقالات ISI دربارهایمن سازی + ترجمه فارسی

ایمن سازی(Immobilization)، یا مصون سازی، فرایندی است که در آن سیستم ایمنی بدن فرد در برابر یک عامل (شناخته شده به عنوان ایمونوژن) تقویت می‌شود. اولین تاریخچه ایمن سازی به پزشکان چینی بر می گردد. واکنش ایمنی: وقتی یک نوع آنتی ژن برای اولین بار توسط حیوان یا انسانی که هرگز در معرض آن نبوده دریافت گردد، یک دوره پنهانی 3 تا 10 روزه طول می کشد تا آنتی بادیها در خون شخص ظاهر گردد. آنتی بادی که در ابتدا ظاهر می شود تماما از نوع IgG است. تیتر IgG در عرض 10-7 روز به اوج خود می رسد و سپس به تدریج سطح آن تنزل می کند و در آن سطح، برای هفته ها و ماهها باقی می ماند. این مرحله به واکنش اولیه معروف است. در این تحریک آنتی ژنیک اولیه، سلولهای حافظه یا سلولهای آغازین، در دستگاه رتیکواندوتلیال تولید می شود. این سلولها در بافت لنفویید در زمینه ایمونولوژیکی ایجاد می شوند و به عنوان حافظه ایمونولوژیکی که پس از ایمن سازی تشکیل می شوند، واکنش نشان می دهند. حافظه ممکن است هم شامل ایمنی سلولی و هم شامل ایمنی همورال باشد. این حافظه اختصاصی و طولانی مدت است. وسعت واکنش اولیه نسبت به یک آنتی ژن توسط هر یک از عوامل تعداد آنتی ژن،راه تجویز، وضعیت تغذیه ای میزبان و غیره تعیین می شود. در واکنش ثانویه، یک مختصر افزایش در تولید آنتی بادی IgG و افزایش به مقدار بیشتر و طولانی تر در تولید آنتی بادی IgG ملاحظه می شود. این واکنش تسریع شده منسوب به حافظه ایمونولوژیکی می باشد که با استفاده از برنامه های ایمن سازی و بکارگیری دوز یادآور ایجاد می شود. ایمن سازی غیر فعال ایمنی غیر فعال عناصر پیش ساخته شده سیستم ایمنی است که به افراد انتقال پیدا می‌کند بنابراین بدن نیازی به تولید این عناصر ندارد. در حال حاضر پادتن‌ها می‌توانند در ایمنی غیر فعال استفاده شوند. این روش ایمنی خیلی سریع اما به مدت کوتاه شروع به کار می‌کند به این علت که پادتن‌ها به طور طبیعی از بین می‌روند و اگر سلول‌های B برای تولید آنتی بادی بیشتر وجود نداشته باشد پادتن‌ها ناپدید خواهند شد. در طول بارداری ایمنی غیر فعال به صورت طبیعی توسط پادتن‌ها از مادر به جنین برای حمایت از جنین در قبل و و اندکی بعد از تولد، منتقل می‌شود. ایمنی غیر فعال مصنوعی به طور معمول از طریق تزریق و ابتلاء به بیماری خاص اتفاق ایجاد شده باشد، همچنین برای درمان سریع بیماری‌های حاصل از سموم مثل کزاز نیز استفاده می‌شوند. پادتن‌ها می‌توانند توسط حیوانات نیز تولید شوند که به آن سرم درمانی گویند، هر چند شانس بالای شوک آنا فیلاکسی وجود دارد. از این رو به جای آن از پادتن‌های انسانی که به وسیله‌ی کشت سلول تولید شده‌اند استفاده می‌شود.