دانلود مقالات ISI درباره ایمن سازی + ترجمه فارسی

ایمن سازی(به انگلیسی: Immunization)، یا مصون سازی، فرایندی است که در آن سیستم ایمنی بدن فرد در برابر یک عامل (شناخته شده به عنوان ایمونوژن) تقویت می‌شود. اولین تاریخچه ایمن سازی به پزسکان چینی بر می گردد. ایمنی فعال: ایمنى فعال، ایمنى است که در نتیجه عفونت یا ایمن‌سازى در فردى ایجاد مى‌شود و با حضور پادتن‌ها یا سلول‌هائى همراه است که فعالیت خاصى بر روى سم یا خود میکروارگانیزمى که با یک بیمارى عفونى خاص در ارتباط است اعمالى را انجام مى‌دهد. به عبارت دیگر ایمنى فعال بستگى به پاسخ سلولى یا هومورال میزبان دارد. ایمنى حاصل شده براى یک بیمارى خاص، اختصاصى است. یعنی، در بیشتر موارد فرد نست به عامل یک عفونت و عواملى که از نظر آنتى‌ژنیکى با عامل آن عفونت مربوط هستند، براى مدتی، که بستگى به نوع بیمارى دارد، ایمن باقى خواهد ماند. ایمنی غیرفعال: ایمنی غیر فعال عناصر پیش ساخته شده سیستم ایمنی است که به افراد انتقال پیدا می‌کند بنابراین بدن نیازی به تولید این عناصر ندارد. در حال حاضر پادتن‌ها می‌توانند در ایمنی غیر فعال استفاده شوند. این روش ایمنی خیلی سریع اما به مدت کوتاه شروع به کار می‌کند به این علت که پادتن‌ها به طور طبیعی از بین می‌روند و اگر سلول‌های B برای تولید آنتی بادی بیشتر وجود نداشته باشد پادتن‌ها ناپدید خواهند شد. در طول بارداری ایمنی غیر فعال به صورت طبیعی توسط پادتن‌ها از مادر به جنین برای حمایت از جنین در قبل و و اندکی بعد از تولد، منتقل می‌شود. ایمنی غیر فعال مصنوعی به طور معمول از طریق تزریق و ابتلاء به بیماری خاص اتفاق ایجاد شده باشد، همچنین برای درمان سریع بیماری‌های حاصل از سموم مثل کزاز نیز استفاده می‌شوند. پادتن‌ها می‌توانند توسط حیوانات نیز تولید شوند که به آن سرم درمانی گویند، هر چند شانس بالای شوک آنا فیلاکسی وجود دارد. از این رو به جای آن از پادتن‌های انسانی که به وسیله‌ی کشت سلول تولید شده‌اند استفاده می‌شود. رابطه بین نوع واکسن با ایمنی حاصل واکسنهای با اجرام زنده که ازقدرت بیماریزایی آنها کاسته شده است، معمولاً با دوز واحد می‌توانند ایمنی موثر و طولانی‌تری نسبت به واکسن‌های کشته شده ایجاد کنند. این واکسنها علاوه برسیستم ایمنی هومورال، سیستم ایمنی سلولی را نیز تحریک می‌نمایند، این نوع واکسنها تمایل دارند واکنشهای مشابه شکل طبیعی بیماری، به خصوص درافراد با نقص ایمنی را ایجاد کنند. برای اینکه با واکسنهای کشته شده، ایمنی کافی و بمدت طولانی بدست آید، بایستی این واکسنها ابتدا درچند نوبت تزریق گردند و برای جلوگیری از کاهش سطح آنتی‌بادی و ادامه ایمنی اغلب لازم است که تزریق واکسن در آینده یادآوری (تکرار) شود. جان میلیونها نفر با استفاده از پنی سیلین، سولفاتیل آمید و داروهای باکتری‌کش مشابه نجات یافته است. اما شاید با اثر پیشگیری کننده ایمن سازی که از دیگر اکتشافات تصادفی است، جانهای بیشتری نجات یافته باشند. تا پیش از صده نوزدهم یکی از بزرگترین بلایایی که دامنگیر بشر می‌شد، آبله بود. تنها دو بیماری، یعنی طاعون و مالاریا، به اندازه آبله قربانی داشته‌اند. چگونگی مبارزه با مالاریا با استفاده از کینین و داروهای ضد مالاریا انجام می‌شد. حشره‌کشها نیز در حذف پشه‌های ناقل بیماری مفید واقع شدند. پس از آنکه مشخص شد عامل انتقال طاعون، ککهای بدن موش هستند، این بیماری نیز سرانجام در مناطق توسعه یافته جهان با انجام اقدامات بهداشتی مهار شد. شهرت ادوارد جنر به دلیل آشنا کردن جهانیان با واکسنی است که جان میلیونها نفر را از مرگ شوم ناشی از آبله رهانیده و چندین میلیون نفر دیگر را از ظاهر زشت و وحشتناکی که بر اثر ابتلا به این بیماری ایجاد می‌شود، نجات داده است.