دانلود مقالات ISI درباره عفونت مجاری ادراری + ترجمه فارسی

عفونت مجاری ادراری (به انگلیسی: urinary tract infection) عبارت است از رشد زیاد باکتری ها در پیشابراه، مثانه، کلیه یا غده پروستات. عفونت می تواند مدت طولانی طول بکشد و اگر درمان نشود باعث آسیب های دائمی نیز خواهد شد. زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت دستگاه ادراری نسبت به مردان هستند. عفونت محدود به مثانه می تواند دردناک و آزار دهنده باشد. با این حال، اگر عفونت در کلیه ها باشد عواقب جدی می تواند بدنبال داشته باشد. اگرهنگام ادرار کردن دچار سوزش می شوید و یا بدتر از آن دفع ادرار با لکه های خون همراه است، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید و آن را جدی بگیرید، چرا که ممکن است به عفونت دستگاه ادراری مبتلا شده باشید. عفونت ممکن است در هر قسمتی از دستگاه ادراری که وظیفه آن حذف و فیلتر ضایعات بدن است، رخ دهد زنان بیش از مردان مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی هستند، زیرا دستگاه ادراری آنها کوچک تر و امکان تهاجم و تکثیر باکتری بسیار زیاد است. در بسیاری از مواقع عفونت دستگاه ادراری بسیار جدی و خطرناک خواهد بود. تخمین زده می شود که حدود 50درصد از خانم ها دست کم یکبار در طول زندگی عفونت دستگاه ادراری را تجربه می کنند، ولی خوشبختانه این عفونت ها با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. این عفونت دلیل ۸. ۱ میلیون مراجعه افراد به پزشک است و می تواند دردناک باشد. اگر در دوران پس از یائسگی به سر می برید، احتمال ابتلا به عفونت مجرای ادرار افزایش پیدا می کند. در زنانی که دوران پس از یائسگی را تجربه می کنند؛ ابتلا به عفونت مجرای ادراری یکبار در سال رایج است. تغییر در PH واژن می تواند تعادل باکتری ها را تغییر دهد و مسیر باکتری ها به سمت مجرای ادرار باز نماید. این نوع عفونت در افرادی که رابطه جنسی فعالی دارند نیز شیوع بیشتری داد. البته به خاطر داشته باشید که ادرار کردن قبل و بعد از برقراری رابطه جنسی مانع از بروز چنین عفونت هایی می شود. زنانی که با دیابت دست و پنجه نرم می کنند نیز بیشتر از سایر افراد به عفونت مجاری ادرار مبتلا می شوند زیرا شرایط موجود بر روی سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارد. اینکه بدانید نشانه‌های این بیماری چیست و باید به دنبال چه مواردی باشید به شما کمک می کند از بروز آن پیشگیری کنید و در صورت ابتلا به عفونت مجاری ادرار، آن را به موقع درمان نمایید. پس همراه ما باشید تا برخی از نشانه های این عفونت را با هم مرور کنیم. عفونت های ادراری را به دو گروه عفونت های سطحی و عفونت های عمقی تقسیم می کنند. عفونت های سطحی پوشش سطحی داخل سیستم ادراری یا مخاط را درگیر می کند و بیش از نود درصد عفونت های این دستگاه را شامل می شود. درحالی که عفونت های عمقی درگیری بافت های عمقی کلیه ها، پروستات و بیضه را باعث می شوند. در عفونت های عمقی، بیماران معمولاً تب شدید و حال عمومی بدی دارند.