دانلود مقالات ISI درباره علم اقتصاد + ترجمه فارسی

علم اقتصاد (در انگلیسی: Economics) شاخه‌ای از علوم اجتماعی است که به تحلیل تولید، توزیع و مصرف کالاها و خدمات می‌پردازد. کانون توجه دانش اقتصاد بر این است که عوامل اقتصادی چگونه رفتار و تعامل می‌کنند و اقتصادهای مختلف چگونه کار می‌کنند. در این راستا، یک تقسیم‌بندی اولیه کتابهای پایه‌ای اقتصاد، اقتصاد خرد در برابر اقتصاد کلان است. اقتصاد خرد، رفتار عوامل پایه‌ای اقتصاد، شامل عوامل فردی مانند خانوارها و شرکتها و یا خریداران و فروشندگان را بررسی می‌کند. در مقابل اقتصاد کلان، کلیت اقتصاد و عوامل مؤثر بر آن شامل بیکاری، تورم، رشد اقتصادی و سیاست پولی و مالی را تحلیل می‌کند. تقسیم بندی علم اقتصاد به اقتصاد خرد و اقتصاد کلان: علم اقتصاد را به اقتصاد خرد (Microeconomics) و اقتصاد کلان (Macroeconomics) تقسیم بندی می کنند. اقتصاد خرد بررسی رفتار اقتصادی افراد و بنگاه هاست و اقتصاد کلان به بررسی فعالیت های اقتصادی در سطح کشور می پردازد. اقتصاد خرد در پی پاسخگویی به دو سؤال زیر است: یک فرد چگونه امکانات محدود خو را (مانند بودجه، وقت و. . . ) بین کالاها و خدمات مختلف تخصیص دهد تا به هدف خود که فرض می شود حداکثر مطلوبیت است، دسترسی پیدا کند. یک بنگاه چگونه امکانات محدود خود را (مانند پولی که برای تولید می خواهد هزینه نماید) را صرف استخدام عوامل تولید نماید تا به هدف خود که فرض می شود حداکثر تولید یا سود است دسترسی پیدا کند. اقتصاد کلان نیز در پی پاسخگویی به سؤال زیر است: امکانات محدود یک جامعه مانند نیروی انسانی، سرمایه و. . . چگونه تخصیص یابد تا به حداکثر اهداف جامعه (مثل اشتغال، ثبات قیمت ها، رشد تولید و. . . ) دسترسی پیدا کند. کاردکردهای علم اقتصاد مهمترین تعاریف ارائه شده علم اقتصاد در راستای موضوع آن (یعنی؛ ثروت از حیث چگونگی تولید، توزیع، و مصرف) قرار گرفته و هر کدام به جنبه‌ای از جنبه‌های فوق اشاره دارند؛ پس علم اقتصاد: الف- بررسی می‌کند که چگونه قیمت نیروی کار، سرمایه و زمین در اقتصاد تعیین می‌شود و چگونه این قیمتها در اختصاص یافتن منابع در بهترین وضعیت بکار برده می‌شوند؛ ب- رفتار بازارهای مالی را برسی کرده و چگونگی تخصیص سرمایه به کل اقتصاد توسط این بازارها را تحلیل می‌نماید؛ ج- توزیع درآمد را بررسی می‌کند و راههای کمک به مردم فقیر بدون صدمه رساندن به عملکرد اقتصادی را پیشنهاد می‌دهد؛ د- نگاهی به مخارج دولت، مالیاتها و کسری بودجه به رشد اقتصادی دارد. هـ نوسانات بیکاری و تولید را که موجب حرفه تجاری می‌شوند را مورد مطالعه قرار داده و سیاستهای اقتصادی دولت را جهت بهبود رشد اقتصادی تدوین می‌کند؛ و- الگوی تجارت بین‌المللی را بررسی کرده و آثار محدودیتهای تجارت را تجزیه و تحلیل می‌نماید؛ ز- نگاهی به رشد کشورهای در حال توسعه و راههای تشویق به استفاده بهینه از منابع را پیشنهاد می‌کند. شناخت روش شناسی علم اقتصاد مبتنی بر تفهیم روشهایی است که در طرح نظریه اقتصادی به کار میرود. از نظر تاریخی روش بررسی اقتصاد به طور کلی به سه صورت قابل ارزیابی است. هر یک از این سه را به اختصار مورد بررسی قرار می دهیم: اقتصاد به عنوان اخلاقیات فلسفی و مذهبی: در جهان باستان یعنی دوران یونان و روم قدیم اقتصاد از فلسفه جدا نبود و از نظر روش بررسی، اقتصاد جزیی از فلسفه سیاسی همراه با موازین اخلاقی اجتماعی تلقی میشد. در قرون وسطی نیز اقتصاد مانند سایر علوم اجتماعی از مذهب و معیاری های ارزشی جدا نبود. فلسفه قرون وسطی و از جماه دیدگاههای سن توماس آکویناس اقتصاد را به عنوان یک درس اخلاقی ( اخلاقیات مذهب کاتولیک) معرفی میکند و معتقد است که هرگاه افراد هر جامعه، اقتصاد را مطابق با دستورات مذهب کاتولیک اداره کنند، در آخرت و زندگی ابدی رستگاری خواهند شد. اقتصاد به عنوان سیاستهای تجاری و دولتی: در دوره سوداگران یعنی مرکانتالیستها اقتصاد از سیاست جدا نبود و از این لحاظ اقتصاد سیاسی شامل سیاستهای تجاری و دولتی ای میشد که هدف آن افزایش ثروت ملی در کشورهای اروپای غربی بود. مکتب سواگری از قرن هجدهم تا نیمه اول قرن نزدهم میلادی فعالیت و تلاش منظم خود را در جهت تدوین و تنظیم نظریه سیاست اقتصادی به کار برد. سیاست اقتصادی مورد حمایت سوداگران، جمع آوری و ذخیره فلزات گرانبها در کشور به منظور افزایش ثروت ملی بود و برای نیل به این هدف، مقررات سخت دولتی جهت خروج فلزات قیمتی از کشور وضع گردید و در همان حال دولتبرای وردو این فلزات تسهیلات قایل میشد. بنابراین، با توجه به این سیاستها، دولت وظیفه داشت که با در نظر گرفتن منافع ملی و با نظارت بر بهره برداری از مالکیت خصوصی در اقتصاد اقدام به طرح و اجرای سیاستهایی کند که ثروت ملی کشور را افزایش دهد. تشویق سیاست موازنه مثبت تجاری همراه با سیاست گمرکی مناسب، از جمله سیاستهای بود که دولت آنرا حمایه می کرد.