Microarchaeology of a grain silo: Insights into stratigraphy, chronology and food storage at Late Bronze Age Ashkelon, Israel

چاه ها و سیلوها ویژگی های ذخیره سازی است که اغلب در سایت های باستان شناسی پیش از تاریخ وجود دارد. شکل، اندازه و محتوا آنها ممکن است میزان زیادی تغییرپذیری را نشان دهد و عملکرد آنها ممکن است به تعدادی از رفتارها مربوط باشد که می تواند بینش ارزشمندی را در مورد سابقه شغلی سایت ایجاد کند. چنین سازه ها معمولا از طریق مطالعه محتوای ماکروسکوپی خود، که ممکن است شامل مصنوعات سنگی، سرامیکی و فلزی، باقی مانده های غلیظ شده و مواد گیاهی در مورد شرایط نگهداری خوب باشد، مورد بررسی قرار می گیرند. با این حال، چاله ها و سیلوها به طور کلی توسط چرخه های پیچیده زندگی مشخص می شوند که شامل حذف جزئی یا کامل از رسوبات پر شده و استفاده مجدد از سازه های قبلی است که مانع تفسیر مناسب عملکرد آنها می شود. این به کاربرد یک رویکرد میکروارنگولوژیکی به مطالعه ماتریس رسوبی از رسوبات پر شده نیاز دارد، به ویژه اگر بقایای ماکروسکوپی وجود نداشته باشند یا به طور منحصر به فرد با فعالیت خاص انسان ارتباط نداشته باشند. در اینجا ما مطالعه یک سری از چاله هایی از سطوح بعد از برنز در آککلون، اسرائیل، که توسط لایه های چند لایه مشخص می شود، ارائه می شود. با استفاده از ترکیبی از اسپکترومتر مادون قرمز، تجزیه فیتولیت و میکرومورفولوژی رسوبات نشان داده شده است که یکی از چاله ها به عنوان سیلو دانه مورد استفاده قرار گرفته و از طریق زمان نگهداری می شود. ارقام رادیو کربن از دانه های گندم رونده از وضعیت اولیه رسوب گذار بهبود یافته است و باعث شناسایی بنیادی زمین شناسی منطقه حفاری و درک بهتر از تاریخچه آن شده است.