Curation practices and extraction methods in relation to starch grain yields from ground stone artifacts

تجزیه و تحلیل دانه نشاسته تبدیل شده است یک رویکرد تحقیق روتین به مطالعات استفاده از گیاهان اقتصادی در طول تاریخ پیش از تاریخ است. با توجه به علاقه به نشاسته های باستانی به سرعت در حال افزایش است، اما راه های مختلفی از ابزارهای سنگی (و باقی مانده ها) به مجموعه های موزه احیای شده اند و کارایی استخراج به طور عمده ثبت نشده است. این مطالعه که در اینجا ارائه شده است، سه سناریو درمان را که منعکس کننده شیوه های سوزاندن و روش های استخراج است که می تواند بر عملکرد دانه نشاسته تأثیر بگذارد، مورد بررسی قرار داد. درمان 1 جایی است که باقی مانده های پیوسته در زمان حفاری شستشو می شود و هیچ روش استخراج دیگری انجام نمی شود. درمان 2 شامل سنگهایی است که در طی شستشوی تمیز شده و رسوبات باقی مانده و دانه های نشاسته بعدها با یک برس استخراج شده اند. درمان 3 شامل سنگهایی است که در طول سوزاندن تمیز می شوند و رسوبات باقی مانده و دانه ها بعدا توسط سونیکاتور استخراج می شوند. دانه های نشاسته از هر سه تیمار، با استفاده از روش جداسازی مایع سنگین، جدا شدند. درمان 1 بیشترین تعداد دانه های نشاسته را به طور کلی تولید کرد. درمان های 2 و 3 همچنین دانه هایی از سنگ های پاک شده را به دست آوردند، اما تعداد آنها بسیار پایین تر بود. با توجه به این که تمام سناریوهای درمان در سطوح مختلف موثر بوده است، واضح است که تمیز کردن، عبور از زمان و ذخیره سازی، مصنوعات موزه را به عنوان منابع دانه های نشاسته ای برای تجزیه و تحلیل رژیم نفی نمی کند.