Institutional determinants of invalid voting in post-communist Europe and Latin America

پیامدهایی از سه مدل نظری که توضیح بروز رای گیری ناموفق هستند، با استفاده از داده های انتخابات ریاست جمهوری در دموکراسی های پس از کمونیست و آمریکای لاتین مورد آزمایش قرار می گیرد. موسساتی نظیر حکومت بر امکان انتخاب مجدد، رای گیری اجباری، حکومت برای انتخاب رؤسای جمهور و تطابق انتخابات، به شدت باعث بروز رای گیری نامناسب می شود. این مقاله از یک چارچوب تعاملی استفاده می کند که نشان می دهد که اثر قوانین انتخاباتی به شدت با ویژگی های رقابت سیاسی مواجه است. اگرچه شواهدی وجود دارد که هم با خطا رای دهندگان و هم در مدل های اعتراضی رأی گیری نامناسب مطابقت داشته باشد، اغلب تغییرات در نرخ رأی ناکافی با سهمیه های مرتبط با رأی دادن معتبر به عنوان مخالفت با رای گیری نامناسب قابل توضیح است.