The perils and pitfalls of ignoring disproportionality's behavioral components

محققان معمولا از اندازه گیری اختلاف بین سهام رای اشتراک حزب و سهام صندوق (عدم تناسب مشاهده شده) به عنوان یک پروکسی برای تأثیرات موسسات انتخاباتی استفاده می کنند. ما مشکلات را با این کار نشان می دهیم و به جای آن توصیه می کنیم که محققان از اقدامات مستقیم تر از ویژگی های نهادی استفاده کنند. به طور مفهومی، ما نشان می دهیم که عدم انطباق مشاهده شده نمی تواند به طور دقیق اثرات نهادی را جذب کند. تجربی، نشان می دهد که (1) واریانس عدم تساوی بسیار بالاتر از زمانی است که قوانین انتخاباتی محدود کننده تر از زمان پذیرش هستند؛ (2) نتیجه گیری هایی که ما در رابطه با اثرات نامطلوب مشاهده می کنیم، به طور قابل ملاحظهای در نمونه های انتخابات متفاوت است؛ جایگزینی اندازه گیری های نامطلوب مشاهده شده با اقدامات مستقیم تر از ویژگی های سیستم انتخاباتی مانند سطح منطقه، نتایج متفاوتی و قابل اطمینان را تولید می کند.