Responsiveness and the rules of the game: How disproportionality structures the effects of winning and losing on external efficacy

این مقاله به بررسی چگونگی رأی دادن به برنده شدن یا رأی دادن از دست دادن بر روی درک اثربخشی خارجی در شرایط مختلف عدم تطابق انتخابات می پردازد. من متوجه میشوم که به عنوان یک مکانیسم انتخابات سیاسی، غیرمستقیمتر می شود - یعنی زمانی که قوانین نهادی یک نسبت فزاینده ای را نسبت به رای دادن به درصد کرسی های به دست آمده - افرادی که برای از دست دادن احزاب رای دادند، به میزان قابل ملاحظه ای نسبت به همتایان برنده خود موثرتر می کنند. در این شرایط، برندگان انتخابات بیشتر درک می کنند که اهمیت انتخاب حزب چقدر مهم است، در حالی که نگرش های بازندگان درمورد معنی انتخاب نمایندگان انتخاب شده است. با این حال، زمانی که عدم تناسب حداقل باشد، تفاوت معناداری بین ادراکات برنده و بازنده از کارایی خارجی دیده نمی شود، و این نشان می دهد که چارچوب برنده برنده دارای خاصیت خاصی است. من با بحث کوتاه درباره پیامدهای این یافته ها نتیجه می گیرم.