Emergence of new knowledge for climate change adaptation

تصمیم گیری برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی نیاز به یک رویکرد یکپارچه و یکپارچه ای دارد تا بتواند پیچیدگی سیستم های متصل را به درستی درک کند. تصمیمات معنی دارتری را می توان در عرصه ای که نمایندگان مختلف اطلاعات را از حوزه های خاص می گیرند گرفته می شود. این مقاله از روش نیمه کمی با استفاده از نقشه برداری شناختی استفاده می کند تا نشان دهد که چگونه دانش جدید در هنگام ترکیب دانش از عوامل گوناگون به وجود می آید. برای موارد گرما در شهر مادرید (اسپانیا) ما اطلاعاتی در مورد اثرات آب و هوایی در بخش های شهری و گزینه های اقتباس بالقوه را می یابیم. دانش در مصاحبه فردی کشف و سپس با استفاده از نقشه های شناختی فازی جمع آوری می شود. ما متوجه می شویم که نقشه های فردی در اندازه و ساختار قابل توجهی متفاوت است و شواهدی از درک های متنوع و حتی متناقض پیدا می کنند. هیچکدام از سهامداران فوق العاده ای وجود ندارد که از لحاظ نظری بتواند اطلاعات کامل در مورد مکانیسم های موجود در این سیستم شهری را ارائه دهد: حداکثر درصد نقشه نهایی جمع شده توسط یک فرد تنها 26 درصد از مفاهیم و 13 درصد در شرایط اتصالات ما نشان میدهیم که ظهور دانش جدید میتواند با تلفیق تخصص علمی و سیاست، پایدار بماند. رویکرد ما از تولید همکاری دانش پشتیبانی می کند و اجازه می دهد تا با توجه به فرمول بندی قوی تر از استراتژی های انطباق، ارتباطات بخش های شهری تحت تاثیرات اقلیمی را حساب کنیم.