Considering agro-ecosystems as ecological funds for collective design: New perspectives for environmental policy

بهبود پایدار کشاورزی و اکوسیستم، چالش های دشواری را برای سیاست های زیست محیطی مطرح می سازد: این نیاز به افزایش دانش در این سیستم های پیچیده برای طراحی راه حل های موثر و هماهنگ کردن ذینفعان با منافع متفاوت دارد. با این حال، اکثر سیاست های زیست محیطی موجود، خواص مطلوب اکوسیستم را در نظر می گیرند، چرا که منجر به مدیریت اکوسیستم ها به سوی تبدیل شدن به سیستم می شود. راه حل ها چگونه می توان سیاست عمومی را بهتر از ابتکارات جمعی محلی به منظور هماهنگ سازی کشاورزی و محیط زیست حمایت کرد؟ این مقاله یک مطالعه موردی تجربی از غرب فرانسه ارائه می دهد که در آن همکاری میان یک تعاونی کشاورزی و یک مرکز پژوهشی زیست محیطی منجر به طرح اولیه طراحی جمعی شد. ما این مفهوم را به صورت مفهومی مدل سازی می کنیم که بر پایه نظریه های اخیر طراحی و مدل «جریان سرمایه» جورجسو-روژن، تعریف «صندوق های زیست محیطی» را به عنوان نقطه شروع فرآیند طراحی جمعی، مدل می کند. نتایج نتایج اهمیت توسعه ابزارهای سیاست را نشان می دهد که می تواند با حمایت بیشتر از دموکراتیزه شدن بیشتر از روند نوآوری محلی پشتیبانی کند. اتخاذ یک رویکرد طراحی به مدیریت چشم انداز کشاورزی پایدار می تواند در مواردی که اقدام جمعی ضروری است، اما در جایی که هیچ توافق عمومی به رسمیت شناخته شده به عنوان آن وجود نداشته باشد و هیچ جامعه موجود شناسایی نشده باشد، می تواند بسیار سودمند باشد.