Adaptive governance to typhoon disasters for coastal sustainability: A case study in Guangdong, China

در سطح جهان، مردم و دارایی های بیشتری در دشت های ساحلی محدود قرار دارند که در آن به صورت فاجعه مکرر مانند طوفان، باران و سیلاب ها رخ می دهد که اغلب باعث تلفات عظیم و زیان های اقتصادی می شود. بر اساس تجزیه و تحلیل علیه رویدادهای تاریخی تایفون در استان گوانگدونگ چین، این مطالعه نشان می دهد که اقدامات ساختاری به تنهایی برای مقاومت و جبران اثرات ناشی از بلایای تیفون کافی نیست. علاوه بر این، اقدامات ساختاری به علت سرمایه گذاری بالا و امنیت پایین، بی ثبات هستند. حکومتداری اقتدارگرا، که از اقدامات غیر سازه ای و ساختمان مقاومتی استفاده می کند، یک راهبرد قابل اجرا و مقرون به صرفه برای پاسخ دادن به اثرات آبشارهای سیل آسا است. مشارکت چند مشارکت کننده و هماهنگی عمودی و افقی برای ارائه حاکمیت انطباق برای بلایای صخره ای ضروری است. یک مدل به اشتراک گذاری خطر با همکاری دولت، شرکت های بیمه و قربانیان مطرح شد. علاوه بر این، یک فضای مطلوب برای مشارکت عمومی در کاهش خطر فاجعه، می تواند مورد حمایت قرار گیرد و باید یک استراتژی انطباق درازمدت باشد. دیدگاه ها و چارچوب حاکمیت سازگار، سیاست گذاران را با درک مدیریت ریسک فاجعه ساحلی در بستر وسیع تغییرات آب و هوایی، ارائه می دهند.