Comparing stakeholder perceptions with empirical outcomes from negotiated rulemaking policies: Is participant satisfaction a proxy for policy success?

ارزیابی سیاست های مدیریت منابع طبیعی اغلب با فقدان اطلاعات قوی و یا دراز مدت بر روی منابع مشکل می شود. در صورت عدم وجود داده های تجربی، ارزیابی سیاست های منابع طبیعی ممکن است بر روی درک متخصصان یا ذینفعان از موفقیت به عنوان یک پروکسی بخصوص در زمینه سیاست هایی که به مشارکت چند مشارکت کننده یا مشارکت در قوانین مذکور بستگی دارد، متکی باشد. با این حال، تعداد کمی از ارزیابی های رسمی، نتایج تجربی اکولوژیکی را با درک ذینفع مقایسه کرده اند. این مطالعه برداشت های ذینفعان از نتایج سیاست ها با نتایج اکولوژیکی از یک مجموعه داده های زیست محیطی درازمدت به عنوان بخشی از قانون برنامه ریزی کاهش برنامه های حفاظت از پستانداران دریایی ایالات متحده را مقایسه می کند. مدل معادلات ساختاری نشان داد که ادراک ذینفعان به طور قابل توجهی و مثبت با نتایج اکولوژیکی مثبت ارتباط دارد. همچنین موفقیت موفقیت در نظر گرفته شده و رتبهبندی عملکرد اکولوژیکی طرحهای کاهش کاهش سه در پنج برنامه مورد بررسی قابل مقایسه بود. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که برای این ابزار سیاست خاص، درک ذینفعان با نتایج اکولوژیکی همخوانی دارد و این رابطه مثبت احتمالا نتیجه تعهد و حمایت از آموزش و مشارکت ذینفعان است. با این حال، حتی در یک تجزیه و تحلیل سیاست واحد، تنوع وجود دارد که نشان می دهد که رابطه بین درک ذینفعان و نتایج سیاست باید همچنان مورد ارزیابی قرار گیرد. این مطالعه نشان می دهد که تصور ذینفعان می تواند انعکاسی دقیق از نتایج اکولوژیکی باشد، اما لزوما پیش بینی کننده آن نیست.