Network Governance from the top - The case of ecosystem-based coastal and marine management

سیاست زیست محیطی معاصر یک رویکرد مشارکتی را در بر می گیرد و مدیریت زیست محیطی معمولا به شکل گیری شبکه های حکومتی در سطح ملی متکی است. این روند به سمت شبکه ها، تغییری را در حالت حکومتداری عمومی ایجاب می کند، زیرا کنترل دولت از بالا به پایین توسط یک تمرکز اصلی بر حاکمیت شبکه ها از بالا جایگزین می شود. تحقیقات قبلی در مورد عملکرد شبکه های همکاری انجام شده است، در حالی که نقش دولت در این تنظیمات تا حدودی مورد تایید قرار گرفته است. بدین ترتیب، دانش غالب در مورد اینکه چگونه سازمان های دولتی می توانند در راستای اجرای اهداف زیست محیطی حاکم بر شبکه ها محدود شوند. این مسئله در این مقاله از طریق مطالعه موردی تجربی از یک فرآیند آغاز شده با هدف اجرای ایده های مدیریت مبتنی بر اکوسیستم، با استفاده از شبکه های همکاری در پنج منطقه ساحلی در سوئد، مورد توجه قرار گرفته است. چه استراتژی های حکومتی توسط سازمان حفاظت از محیط زیست تصویب شده است و چگونه می توان نتیجه حکمرانی را از لحاظ مدیریت اکوسیستم و حمایت از ذینفعان شرح داد؟ بر اساس یافته های تجربی، تأثیر رویکرد حکومت انتخابی بر نتایج مورد بحث قرار گرفته است. نتایج به وضوح توضیحاتی را ارائه می دهند که در آن استراتژی های گوناگون حکومت در تعامل با یکدیگر تاثیر می گذارند و این که چگونه این عوامل اجتماعی و زیست محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد. استفاده از استراتژی های حاکم بر گسترده و دقیق، اجرای مدیریت مبتنی بر اکوسیستم را افزایش می دهد، در حالی که ناچیز بودن و انعطاف پذیری، انعطاف پذیری های محلی را افزایش می دهد و حمایت از ذینفعان را افزایش می دهد. شبکه های مدیریتی از بالا شامل یک عمل متعادل سازی هستند و ایده برآورده شدن اهداف زیست محیطی از طریق پویایی شبکه، جذاب است، هرچند در عمل عملیات چالش برانگیز است.