Incentivising selective fishing under a policy to ban discards; lessons from European and global fisheries

کاهش ازدحام در شیلات اروپا به عنوان یک هدف خاص اصلاح سیاست اتحادیه مشترک شیلات اتحادیه اروپا شناخته شده است. برای کاهش عدم اطمینان در داده های مربوط به گرفتن و از بین بردن غیر قابل قبول منابع خام از دفع گرفتن در دریا، سیاست ممنوعیت از بین بردن ها پیشنهاد شده است. ممنوعیت ممنوعیت در حال حاضر در آلاسکا، بریتیش کلمبیا، نیوزیلند، جزایر فارو، نروژ و ایسلند اجرا می شود. تجربه از این کشورها نشان می دهد که یک سیاست فرود اجباری می تواند باعث کاهش میزان تخلیه شود، اما به سطح بالایی از نظارت و یا انگیزه های اقتصادی متکی است تا ماهیگیران را تشویق کند تا بیشتر از آن ها را بگیرند. ممنوعیت ممنوعیت نیز منافع بلند مدت را برای سهام به ارمغان نخواهد آورد، مگر اینکه حذف کامل از طریق اجتناب از دست کم، غیر تجاری یا بیش از سهمیه بندی شود. تجربه نشان می دهد که اقدامات مدیریتی اضافی برای انگیزه دادن به چنین حرکتی به سوی ماهیگیری انتخابی لازم است. موفقیت حاصل از استفاده از محدودیت های منطقه و محدودیت های جانبی، با برنامه های بالقوه در شیلات اتحادیه اروپا است. با این حال، ماهیگیری انتخابی نخواهد بود برای شیلات اروپایی فعلی؛ ممنوعیت از بین بردن و ممنوعیت های همراه باید در یک سیستم مدیریت گسترده تر تعبیه شود که مرگ و میر ماهیگیری را به سطوح معقول محدود می کند تا قبل از بهره برداری پایدار می تواند رخ دهد.