Post-humanism, addiction and the loss of self-control: Reflections on the missing core in addiction science

معیار اصلی اعتیاد، از دست دادن کنترل خودکامه است. با این حال، به طرز عجیب و غریب، نه علوم اجتماعی و نه علوم زیست پزشکی اعتیاد تا به حال هیچ پیشرفت قابل اندازه گیری در ارتباط استفاده از مواد مخدر را به از دست دادن کنترل خود ساخته است. در این مقاله، با نشان دادن محدودیت هایی که در این زمینه از سوی علوم اجتماعی و زیست پزشکی رنج می برم، شروع می کنم. در حالی که علوم اجتماعی به طور متداول مصرف مواد معتاد را کاهش داده اند، اما با این وجود رفتار و گفتار خودشان، رفتار و گفتار خود، علوم زیست پزشکی به طور کامل موفق به تعیین دقیق نیستند، بجز تجربی، تجزیه و تحلیل، چگونه ما ممکن است متمایز معتاد از خود حکومت رفتار - اخلاق. سپس من نشان می دهد که چگونه این محدودیت ها را می توان به راحتی با تصویب دیدگاه پس از انسانی در کنترل خود و انواع بیماری ها، از جمله اعتیاد، که به آن وارث در نظر گرفته می شود، غلبه می کنند. این استدلال فرصتی را فراهم می کند تا دانش آموزان پس از انسانی را در مورد طیف موضوعات مرتبط از جمله بدن انسان، بیماری، مصرف مواد مخدر و مداخلات درمانی آشنا کند و نشان دهد چگونه این خطوط تحقیق را می توان ترکیب کرد تا یک نوآورانه، به لحاظ نظری قوی و عملا روش ارزشمند برای پیشبرد مطالعات علمی اعتیاد بویژه از دست دادن کنترل خودکامه. این مقاله با بحث درباره برخی از تأثیرات مهم که از پذیرش این رویکرد پس از انسانی برای مطالعات سیاست مواد مخدر پیروی می کند، نتیجه می گیرد.