“I want to be 100 years old, but I smoke too much”: Exploring the gap between positive aging goals and reported preparatory actions in different social circumstances

آمادگی برای پیری مثبت به وسیله بستر اجتماعی فردی که در آن زندگی می کند، شکل می گیرد. در مطالعه کیفی فعلی، بازنمایی هایی درباره اقدامات پیشگیرانه در کارگران مضر (یعنی قراردادهای موقت و برنامه های بازنشستگی ناامن) و افرادی که برنامه های بازنشستگی امن در آلمان دارند زندگی می کنند . همچنین بررسی اختلاف بین آنچه که افراد میانسال فکر می کنند باید در آماده سازی انجام شوند و آنچه را که برای سالخوردن به دست می آورند، انجام می دهند. یافته های تجزیه و تحلیل مصاحبه نیمه ساخت یافته ای که در اینجا انجام شده نشان می دهد که افرادی که برنامه های بازنشستگی ناامن دارند، خود را به عنوان شبکه های اجتماعی و خوشبینانه می بینند، در حالی که افراد دارای برنامه های بازنشستگی امن خود را به عنوان فعالان اجتماعی و برنامه ریزان مراقبتی از سن و سال خود می بینند. همه شرکت کنندگان یک بدن فعال و سالم را ارزشمند می کنند، اما به دلیل عدم وجود وقت و نظم و انضباط، به اندازه کافی کار می کنند. با توجه به نظریه انتخابی اجتماعی-احساسی، درک دیدگاه کوتاه مدت، افراد متضاد بر اهداف عاطفی تمرکز می کنند، در حالیکه افراد مالی به طور امن اهمیت اجتماعی اهمیت می دهند. تاثیرات عملی و تغییر سیاست مورد بحث قرار گرفته است.