Self-realization and cultural narratives about later life

در اواخر شرایط مدرن، افراد پیری با وظیفه ایجاد یک مسیر زندگی معنادار زندگی می کنند. با این حال، این روایت های شخصی در متن روایت های فرهنگی وسیع تر قرار دارند. استدلال می شود که روایت های فرهنگی فعلی در مورد پیری اغلب کلیشه و تحقیر آمیز است، که بر پایه ی ایدئولوژی کاهش یا ایدئولوژی غلبه می کند. این امر، توصیف معنای زندگی بعدی را پیچیده می کند. ما استدلال می کنیم که ادبیات روایت می تواند از یکپارچگی یک موضع انتقادی انتقادی در تحقیقاتش سود ببرد. روایت های فرهنگی غالب باید با روایت های متناسب با هدف مبارزه با ترمیم و تقویت آگاهی اخلاقی افراد سالخورده به چالش کشیده شود. ما در مورد معیارهای چنین روایت های متقابل باید پاسخ داده و در نظر بگیریم که چگونه گفتمان اخلاقی در تحقق خود می تواند پایه ای ایدئولوژیک برای ایجاد معانی روایت های مخالف فرهنگی پیرامون را فراهم آورد.