Modeling a two-stage supply contract problem in a hybrid uncertain environment

این مطالعه مشکل قرارداد عرضه در مدیریت زنجیره تامین را مورد بررسی قرار می دهد که در آن تقاضای نااطمینانه از عوامل مختلف تحت تأثیر قرار می گیرد. از آنجاییکه داده های تاریخی موجود نمی توانند به طور دقیق توزیع احتمال احتمالی تقاضای آینده تعیین کنند، پیش بینی کارشناسان با تجربه در مورد تقاضای نامعین معمولا در روند مدل سازی عملی مشکلات قرارداد عرضه مورد نیاز است. سهم اصلی این مطالعه این است که تقاضای نامشخص را با توزیع احتمالی و توزیع احتمالی مدل سازی کنیم و یک مدل بهینه سازی ارزش انتظار برای دو مرحله ای جدید برای مشکل قرارداد عرضه کنیم که در آن قرارداد گزینه های آینده برای کاهش خطر استفاده می شود تقاضای ناامن در مرحله اول تصمیم گیری، توزیع کننده یک قرارداد گزینه های آینده با فروشنده را برای تعیین مقادیر سفارشات آتی و گزینه ها امضا می کند. پس از شناخت تقاضای نامطمئن، توزیع کننده گزینه های امضا شده را به عنوان تصمیم گیری در مرحله دوم مورد استفاده قرار می دهد. هنگامی که تقاضای واقعی به دنبال توزیع احتمالی و احتمالی مشترک می باشد، مدل پیشنهادی دو مرحله ای بهینه سازی می تواند به مدل برنامه ریزی معادل تعیین کننده تبدیل شود تا بتوان از طریق نرم افزار بهینه سازی تجاری به طور موثر حل شود. برای نشان دادن اثربخشی روش بهینه سازی پیشنهادی، یک مشکل عملی قرارداد تامین گاز طبیعی در آزمایش های عددی ما ارائه شده است. نتایج محاسباتی نشان می دهد که توزیع احتمالی تقاضای نامعین بر تصمیم گیری سفارشات تأثیر می گذارد و مدل تقاضای نامشخص با توزیع احتمال و توزیع احتمال در مشکل قرارداد تامین گاز طبیعی ما واقع گرایانه است. در نتیجه، روش بهینه سازی دو مرحلهای پیشنهاد شده می تواند توزیع کنندگان را در تصمیم گیری های آگاهانه خود در مورد مشکل قرارداد عرضه ارائه دهد، در حالی که توزیع احتمالی تقاضای ناخواسته تا حدی شناخته شده است.