How to be rational about empirical success in ongoing science: The case of the quantum nose and its critics

موفقیت تجربی یک معیار مرکزی برای تصمیم گیری علمی است. با این حال، درک آن در مطالعات فلسفی علم سزاوار توجه جدیدی است: آیا فیلسوفان در مورد پیشرفت علم، وقتی که با عدم قطعیت نتایج در تحقیقات در حال انجام در مقابله با قسمت های تاریخی مواجه می شوند، متفاوت فکر می کنند؟ این مقاله استدلال می کند که تجدید نظر هنجاری به موفقیت تجربی در ارزیابی توضیحات علمی رقابتی می تواند نتیجه گیری های غیر قابل اعتماد را به دست آورد، به ویژه هنگامی که ما به تغییرپذیری جهت در تحقیقات ناخواسته نگاه می کنیم. چالش هایی که ما با آن مواجه هستیم، ناشی از پویایی ذاتی اهداف انضباطی و تجربی در عمل تحقیق است. در این مقاله ما بحث می کنیم که چگونه این پویایی ها، ارزیابی موفقیت های تجربی را با تجزیه و تحلیل سه الزامات آن: محل اقامت داده، قابلیت اطمینان و قدرت پیش بینی می کند. ما نتیجه می گیریم که ارزیابی موفقیت تجربی در توسعه تحقیقات بر پایه موفقیت تعاملی مدل و ارزش آینده نگر در یک زمینه آزمایشی تنظیم می شود. استدلال ما با تجزیه و تحلیل یک اختلاف نظر ظاهری در مورد مدل بینی بینی در تحقیق در مورد التهاب نشان داده شده است. به طور مشخص، روایت عمومی این اختلاف بر سر یک دیدگاه تحریف شده در مورد اقدامات تجربی موفقیت آمیز است.