Statistical gain-scheduling method for aircraft flight simulation

یک روش زمان بندی متغیر چند متغیره برای کنترل کننده هواپیما برای دستیابی به مزایای زمانبندی بدون تخریب پایداری کنترلر پیشنهاد شده است. این روش با دو روش معمولی مقایسه می شود: نزدیک ترین همسایه و درون یابی بیلینر. بررسی ساختارهای متداول روش، نسل تقریبی محلی بازگشتی را به عنوان قدم گران تر نشان می دهد، در حالی که عدم انطباق و عدم صافی بودن اولین اشتقاق منجر به تقریب های ضعیف می شود. روش پیشنهادی دارای چند جمله ای چند متغیره به عنوان مکانیزم زمانبندی متغیر است که به طور همزمان هر دو نقص را به طور همزمان و به واسطه فرم بسیار کاربردی آن به دست می آورد. فرمول ریاضی رویکرد پیشنهادی همراه با ملاحظات عملی برای پیاده سازی مورد بحث قرار گرفته است. شبیه سازی دینامیکی پرواز عددی با سه روش برای چهار مانور پرواز و با استفاده از چهار مجموعه متغیر زمانبندی افزایش رزولوشن انجام می شود. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادی به طور معنی داری نسبت به زمان نزدیک شدن به نزدیکترین همسایه را کاهش می دهد و حتی بیشتر نسبت به درون یابی بیلیارین. نتایج همچنین نشان می دهد که ثبات کنترل کننده های مشابه از لحاظ انحراف از حاشیه راه حل بهینه است.