Sustainable bio-ethanol production from agro-residues: A review

با توجه به افزایش جمعیت و صنعتی شدن، تقاضای انرژی روز به روز در حال افزایش است. همزمان، تولید زیست اتانول در سراسر جهان به طور مداوم افزایش می یابد. ذرت، چغندر قند و چغندر قند اصلی محصولات کشاورزی سنتی است که به عنوان تولید زیست اتانول استفاده می شود اما این محصولات قادر به برآورده کردن نیاز جهانی تولید زیستی اتانول به دلیل ارزش اولیه غذا و خوراک آنها نیستند. از این رو، مواد سلولزی مانند بقایای آروماتیک مواد اولیه جذاب برای تولید بیو اتانول هستند. مواد سلولزی بیشترین فراوانی زیست توده و بقایای زراعی بر روی زمین است. بیو اتانول از مخلوط های زراعی می تواند یک فن آوری امیدوار کننده باشد که شامل چهار فرآیند پیش درمان، هیدرولیز آنزیمی، تخمیر و تقطیر است. این پروسه ها دارای چالش ها و محدودیت های متعددی مانند انتقال و توزیع زیست توده و دست زدن به آنها و فرآیند پیش پردازش موثر برای از بین بردن لیگنین از بقایای آجری لیگنوسلولوزیک است. پروسه پیش پردازش مناسب می تواند غلظت قندهای قابل اشتعال را پس از هیدرولیز آنزیمی افزایش دهد، در نتیجه بهبود کارایی کل پروسه. دیگران، میکروب های کارآمد و میکروب های اصلاح شده ژنتیکی نیز ممکن است هیدرولیز آنزیمی را افزایش دهند. تبدیل سلولز به اتانول نیاز به برخی از فن آوری های پیش تصحیح، آنزیمی و تخمیر جدید دارد تا کل پروسه بهینه سازی شود. در این بررسی، ما درباره فناوری های فعلی برای تولید بیو استنول پایدار از بقایای کشاورزی بحث کرده ایم.