Mind-life continuity: A qualitative study of conscious experience

دو مدل اساسی برای درک پدیده زندگی طبیعی وجود دارد. یکی مدل محاسباتی است که براساس پارادایم تفکر نمادین است. دیگر مدل ارگانیسم زیستی است. مشکل معمول به این پارادایم ها مربوط می شود این است که ابزارهای کاهش دهنده آن اجازه می دهد که جنبه های پدیدارشناختی تجربه در پشت پاسخ های بله / خیر (آزمایش های رفتاری) یا تصاویر مغز (تصویر برداری عصبی) پنهان مانده باشند. از این رو، یکی از مسائل مربوط به چگونگی غلبه بر مشکلات روش شناختی نسبت به تحقیق غیر تجربی از تجربه آگاهی است. هدف ما در این مقاله نشان دادن این است که چگونه همکاری میان سنت های شرقی و غربی ممکن است سبب نگرانی برای مطالعه غیرخودی از ذهن و زندگی شود. این مطالعه بر تجربه اول شخص در ارتباط با حوادث شناختی و ذهنی تمرکز دارد. ما داده های پدیده ای را به عنوان یک واقعیت حیاتی برای حوزه موجودات زنده مورد مطالعه قرار دادیم، که انتظار می رود، می تواند زمینه ای برای مطالعه شخص ثالث بعدی فراهم آورد. مداخله با مدیتیشن جنهان و ارزیابی کیفی آن، ما را با مشخصات تجربی بر مبنای ارزیابی افراد از تجربیات آگاهانه خود ارائه داد. نتایج کلی باید به یک دیدگاه یکپارچه یا جهانی در ذهن داشته باشند که در آن هیچ تجربه یا مکانیزم های خارجی نهایی نیستند.