Fusion genes: A promising tool combating against cancer

نقش موثر ژن های همجوشی در طی تومورهای زودرس دهه ها به رسمیت شناخته شده است، و اثربخشی در تشخیص بالینی و درمان هدفمند نشان داده شده است. با پیشرفت تکنولوژی های توالی و زیست شناسی محاسباتی، افزایش در شناسایی ژن های همجوشی طی دهه گذشته شاهد بوده است. کشف و حضور پراکندگی های پایه در بافت های طبیعی باعث می شود تا مفاهیم کلی ما در مورد ژن های همجوشی چالش برانگیز باشد و فرصت های پزشکی جدیدی را ارائه می دهد. ویژگی ژن های همجواری بافت های نئوپلاستیک و ویژگی های متنوع آنها در حین سرطان زایی، آنها را ابزارهای امیدوارکننده در مبارزه با سرطان می سازد. وقت آن است که مجددا بازدید کنیم و از دانش ما در مورد ژنهای همجوشی به منظور ارتقای ترجمه بالینی این نشانگرهای داخلی استفاده کنیم. به این ترتیب، ما تشویق می شود که رویدادهای همجوشی را با توجه به مکانیزم هایی که باعث نسل آنها، پیامدهای انکولوژیکی و پیامدهای بالینی می شوند، طبقه بندی کنیم، بینش های مربوط به همجوشی در میان تومورها را از سطح سیستم ارائه دهیم، اقدامات قابل توجه در توسعه دارویی مرتبط با فیوژن را برجسته کنیم، با این حال نیش های مهم که ممکن است روند تحقیق در آینده را در این زمینه منجر شود.